خانواده ها نیز این مراحل از رشد را به رسمیت شناخته و از بیان اولین لغات، ترسیم اولین نقاشی ها و یا دست نوشته های کودکان خرسند می شوند و با کژخلقی های آنان کنار می آیند. اما همواره چنین نبوده است.
برای سده ها، مردم بر این باور بوده اند که کودکان به صورت افرادی پیش ساخته اما مینیاتوری به دنیا می آیند. تا سده چهاردهم میلادی، کودکان در نقاشی ها با تناسب بدنی و ویژگیهای بزرگسالان اما در اندازهای کوچکتر ترسیم می شدند.
از نظر اجتماعی نیز با آنان همانند بزرگسالان رفتار می شد و به محض این که می توانستند راه بروند و گفتگو کنند به اجتماع بزرگسالان می پیوستند، در همان بازی های آنان شرکت می کردند، به همان کارهای آنان مشغول می شدند و جامه هایی همانند آنان به تن می کردند.
