این مدل نشان میدهد که افراد مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب تهدید جدیدی را در حال حاضر ادراک می کنند که دارای دو منبع می باشد، نخست ارزیابی های منفی بیش از حد از آسیب و یا پیامدهای آن (به عنوان مثال، معانی منفی تهدیدآمیز بسیار شخصی دارند که فراتر از آن چیزی است که همه درباره ی این آسیب تهدید آمیز یا ناگوار خواهند یافت)، و دوم ویژگیهای خاطرات مربوط به آسیب که منجر به تجربه ی مجدد علائم می شود.
این مشکل به وسیله ی راهبردهای شناختی و رفتارهایی (از قبیل سرکوب تلاشمندانه خاطرات، نشخوار فکری، احتیاط بیش از حد برای جلوگیری از آسیب در آینده یا رفتارهای ایمنی»، مصرف الکل و یا مواد و دارو) که بیمار برای کاهش احساس تهدید کنونی به کار می گیرد تداوم می یابد، و این امر جلوگیری از تغییر در ارزیابی ها و یا خاطره ی آسیب، و یا به وسیله افزایش علائم موجب حفظ و تداوم مشکل می شود.
درمان شناختی اختلال استرس پس از آسیب سه عامل مشخص شده در این مدل را مورد هدف قرار می دهد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری بر اختلال استرس پس از آسیب بر اساس مدل شناختی اهلرز و کلارک
