همینطور، آيا این اختلال یک بیماری کودکانه است؟
و سرانجام اینکه آیا كیفیات این مشکل در پسر و دختر متفاوت است؟
پاسخ: بر اساس شواهد موجود بیش از نیمی از بزرگسالان مبتلا به وسواس مدعی هستند که نشانه ها و عوارض این اختلال را قبل از پانزده سالگی در خود مشاهده کرده و این مقطع زمانی در مردان بین ۶ تا ۱۵ سالگی بوده و زنان این عوارض را در مقطع سنی ۲۰ تا ۳۰ سالگی مشاهده می کنند.
همینطور، نتیجه حاصله از یک مطالعه فراگیر حاکی از این است که بزرگسالان معمولا در سن ۲۷ سالگی در صدد درمان این اختلال برمی آیند.
با توجه به آمار و ارقام فوق اکنون به صراحت و قاطعیت می توان گفت که این اختلال مختص کودک نبوده بلکه بزرگسالان نیز به آن مبتلا می شوند اما به دلایل چندی درمان جویی بزرگسالان به تأخیر می افتند اولین دلیل این است که در خردسالی به روشنی نمی توان بر روی نشانه های گویای این اختلال انگشت گذاشت برای مثال در زمان خردسالی زمانی که کودکی از انجام یک وظیفه و مسئولیت خانگی سرباز می زند والدین این سرپیچی کودک را به حرف نشنوی و مسئولیت ناشناسی کودک نسبت می دهند و این در حالی است که ممکن است الزامات این اختلال کودک را به سوی وظیفه ناشناسی سوق دهد برای مثال ممکن است این کودک مثالی و به اصطلاح سرکش به علت ترس از آلوده شدن از انجام یک کار مشخص خودداری کند.
بله، در برخی از موارد علت عدم تشخیص به موقع این اختلال مسایلی از نوع فوق است با این همه در برخی از موارد، فرد به طور ناگهانی در گیر عوارض این اختلال می شود. اما آنچه که مربوط به میزان شیوع وسواس در بین دو جنس می شود این است که دختر و پسر به یک نسبت به این مشکل مبتلا شده و تنها تفاوت محسوس در این رابطه این است که پسران زودتر از دختران متوجه عوارض این بیماری می شوند.
همینطور فاصله ابتلا تا زمان درمانجویی معمولا بین ۵ تا ۸ سال است. در یک کلام، کیفیات این اختلال در بین زن و مرد یکسان بود اما این عوارض در ۲۰ تا ۴۰٪ زنانی که در آستانه عادت ماهانه هستند آشکارا تشدید می شود. همینطور اکثر زنان پس از باردار شدن، متوجه نمود این اختلال در خود می شوند.
