معلم قبلی او در پایه اول شکایت کرده بود که اندی بی ادب و پر سر و صدا بود و برای انجام هر کاری تا پایان وقت لازم داشت.
در پایان سال اندی در مهارت های ریاضی و خواندن با کودکان دیگر فاصله زیادی داشت.
معلم فعلی اندی در پایه اول نیز نگرانی های مشابه را بیان می کرد. او می گفت اندی در کلاس شاگرد شلوغی بود، نمی توانست تکالیفش را کامل انجام دهد و هنوز هم سطح آموخته هایش بسیار پایین تر از دیگر شاگردان کلاس بود. مادر اندی موافق بود که او یک کودک فعال است، اما فکر می کرد که او در میان پسر بچه های هم سن و سال خودش خاص بود.
او به معلم های اندی بدگمان بود که آنها او را دوست ندارند و در انتظاراتشان در مورد رفتار او خیلی سخت گیری می کنند. خانم لاکوود هم چنین در مورد این که آیا اندی متوجه دستورات برای تکالیف مدرسه می شود یا نه سؤال پرسید، زیرا تلاش های او برای کمک به پسرش در تکالیف مدرسه اغلب منجر به گریه و دعوا می شد.
بعد از چندین تماس تلفنی از معلم فعلی، مادر اندی نگران شد که مبادا دومین سال پسرش در پایه اول بهتر از اولین سال نباشد؛ بنابراین با ارزیابی عملکرد عاطفی، رفتاری و آموزشی او موافقت کرد. ارزیابی توسط روانشناس مدرسه و کارکنان آموزشی ویژه انجام گرفت.
