علاوه بر این، درصد بالایی هم به سندرم آسپرگر (AS) یا اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD مبتلا هستند.
تجربه کاری ام به من نشان داده است که این دو گروه نیز مستعد وابستگی به بازیهای اینترنتی هستند.
وقتی شخص معتاد به بازی به یکی از گروههای من ملحق می شود، در نود درصد مواردیک همبودی وجود دارد، به این معنا که دو یا چند نوع نشانه همزمان با هم در فرد مشاهده می شود.
مثلا افرادی به من مراجعه کرده اند که نشانه های آسپرگر، اختلال دوقطبی و افسردگی بالینی را همزمان داشته اند.
سندرم آسپرگر، شکل پرکار اتیسم است که معمولا با مشکلات مختلف در تعاملات اجتماعی و زمینه علايق محدود همراه است.
افراد مبتلا به آسپرگر مانند مبتلایان به بیش فعالی در مدرسه با مشکل در سازماندهی، حفظ تمرکز و برنامه ریزی بلندمدت روبه رو می شوند. تنها علاقه بسیاری از کودکان مبتلا به آسپرگر بازی ویدئویی است.
از آنجا که در گروههای مطالعه برای زنگ تفریح اوقاتی را به بازی ویدئویی اختصاص می دهیم، آنها را در حین عمل مشاهده می کنم.
افراد مبتلا به آسپرگر نسبت به دیگران با حرارت و شدت فوق العاده بیشتری بازی می کنند.
معمولا هنگام بازی، سنگین نفس می کشند، در صندلی خود چرخ می خورند و وقتی به قسمت حساس بازی می رسند با دست و پای خود حرکات ناگهانی در می آورند.
تحرک و بی قراری آنها معمولا کودکان دیگر را ناراحت می کند.
آنها حقيقتا در بازی غرق می شوند.
نظر به اینکه مبتلایان به آسپرگر معمولا در تعاملات اجتماعی دچار مشکل اند، شدت وابستگی به بازی واقعا مشکل ساز است.
اما نقطه روشن چنین موقعیتی این است که اگر بتوانیم وارد دنیای بازی آنها بشویم، می توانیم ارتباط عمیقی با آنها برقرار کنیم.
اخيرا اجلاس سالیانه انجمن روان شناسی بریتانیا پژوهش بسیار جالبی را منتشر کرده است.
به عقیده دکترجان شارلتون" از دانشگاه بالتون در انگلستان، و این دنفورث از کالج ویتمن از ایالت واشنگتن، بازیکنانی که به بازیهای کامپیوتری ویدئویی معتاد می شوند همان ویژگیهای شخصیتی منفی را نشان می دهند که مبتلایان به آسپرگر دارند.
ویژگیهای عمده ای که مشاهده شده اند عبارتند از روان رنجورخوبی فقدان برون گرایی و عدم دلنشین بودن. پژوهشگران معتقدند که این افراد مبتلا به سندرم آسپرگر نیستند.
