این رشته همچنین به دلیل استفاده از یافته های سایر حوزه های علمی چون جامعه شناسی، انسان شناسی، ژنتیک رفتاری و طب کودکان، حوزهای بین رشته ای تلقی می گردد. روان شناسی رشد به عنوان علم مطالعه رشد انساناز زمان بسته شدن سلول نطفه تا هنگام مرگ تعریف شده است. تاکید اساسی در این حوزه علمی بر تغییرات مشترک در شکل ظاهری، رفتاره علایق و اهداف هر مرحله از رشد، همچنین زمان بروز این تغییرات، عوامل مؤثر بر آنها و همگانی یا فردی بودنشان است (هارلوک ، ۱۹۶۸، ص ۱). براساس تعریف یاد شده می توان گفت که روان شناسان رشد می کوشند تا به پرسش های زیر در مورد رشد انسان پاسخ گویند: .. اولین پرسش برای روان شناسان رشد این است که رشد چیست و اصول کلی حاکم بر آن کدام است؟ اگر چه رشد نیز نوعی تغییر است اما روان شناسان رشد علاقه مندند که تفاوت آن را با تغییراتی که در نتیجه تأثیر یادگیری، فراموشی، آسیب مغزی و یا داروها به وجود می آید مشخص نمایند. تغییرات رشدی معمولا تغییراتی هستند که به صورت منظم و پایدار و نه تصادفی و موقتی و پیش رونده و نه بازگشتی صورت می گیرند. بنابراین، می توان گفت که در نتیجه تغییرات رشدی رفتارهایی سالم تر، سازمان یافته تر، پیچیده تر، پایدارتر و کارآمدتر جای رفتارهای پیشین را می گیرد.