به همین خاطر، روان تحلیل گری یک فرآیند کند، طولانی و پرهزینه است و تعداد کمی از افراد از عهده آن برمی آیند.
برای افرادی که پول و وقت کافی دارند، روان تحلیل گری سنتی هنوز هم قابل استفاده می باشد.
اما برای افرادی که از چنین شرایطی برخوردار نیستند، روان تحلیل گری روش مناسبی نمی باشد به همین خاطر پاره ای از روان شناسان روان درمانی پویشی کوتاه مدت را که مبتنی بر عقاید روان تحلیل گری سنتی می باشد را بکار می گیرند (سلیگمن و روزنهان، ۱۹۹۵) امروزه اغلب افرادی که روان درمانی پویشی کوتاه به مدت را به کار می برند، در جستجو و بررسی کامل شخصیت آن طور که در روان تحلیل گر سنتی رایج بود، نمی باشند.
همچنین افرادی که برای درمان رجوع می کنند، انتظار دارند مشکلات خاص آنها حل گردد.
این گونه افراد انتظار دارند که روان درمانی تغییرات مثبتی در آنها در طول چند هفته یا چند ماه، نه چند سال ایجاد کند.
این نوع روان درمانی بیشتر از چند ماه طول نمی کشد، مشکلات بیمار به سرعت در ابتدای روان درمانی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
بیمار و روان تحلیلگر با اهداف خاص، عینی و دست یافتنی به تفاهم می رسند و درمانگر نقش فعال تری دارد و بیشتر با بیمار وارد بحث می شود و همانند روان تحلیل گری سنتی، درمانگران پویشی کوتاه مدت از تعبیر و تفسیر استفاده می کنند تا به بیماران کمک کنند، احساس های پنهان و مسائلی که در روابط مهم زندگی اشان رخ داده است را شناسایی کنند (هوكنبری، ۲۰۰۷).
به طور کلی همه روانشناسانی که روان درمانی پویشی کوتاه مدت را به کار می گیرند.
در پذیرش چند اصل مهم وجه اشتراک دارند:
۱- ارزیابی سریع در نخستین مرحله روان درمانی صورت می پذیرد و برای بیماری بی درنگ روشن می شود که درمان محدود خواهد بود و انتظار می رود که بهبودی در خلال چند جلسه معین که دامنه آن بین شش تا بیست و پنج جلسه است، صورت می پذیرد.
۲- هدفها عینی بوده و به اصلاح نشانگان روانی بیماران، کمک به پذیرش آنان در آنچه در زندگی آنها رخ داده و توانا ساختن آنها برای سازش بهتر در آینده، متمرکز خواهد بود.
٣- تعبیر و تفسیرها بیش از آن که متمرکز به اهمیت تاریخی احساسات باشد، معطوف به شرایط فعلی زندگی و رفتار بیمار می باشد.
۴- علاقه مندی به بررسی کامل شخصیت که قبلا هدف روان تحلیل گری سنتی بوده است، وجود ندارد. در این شیوه بیشتر به افراد مشکل دار کمک می کنند که با فشارهای اجتناب ناپذیر زندگی بهتر کنار بیایند (سلیگمن و روزنهان، ۱۹۹۵ به نقل از ترخان، ۱۳۸۵).
۵- مراجعینی که از این روش درمانی سود می برند، از تعارضها و مشکلات جزئی در رنج هستند نه از تعارضهای جدی و سرکوب شده دوران کودکی.
6- مراجعین این روش می خواهند از درده ناراحتی و ناخشنودی های جزئی خود نجات یابند. و درمانگران پویشی کوتاه به مدت یک شرکت کننده فعال و یک معلم با احساس است نه یک معلم بی احساس یا یک درمانگر نافعالی که در روان تحلیل گری سنتی وجود دارد.
7- بلاک و اسمال در سال ۱۹۸۵ در این زمینه می گوید. در این روش درمانگر نباید منتظر ایجاد بيتش باشد بلکه باید بینش را تقویت کند، نباید منتظر حل تعارض بیمار باشد بلکه باید فرایند حل تعارض ها را برانگیزاند و برای نیل به این مقصود درمانگر میتواند از شیوه های مختلفی استفاده نماید.
در سطح منطق نظری و قیاسی در روان تحلیل گری سنتی هدف اساسی، تغییرات عمیق در ساختار شخصیت می باشد. روان تحلیل گران سنتی بر این باورند حل تعارضات سرکوب شده دوران کودکی منجر به حذف نشانگان مرضی کنونی می گردد.
اما درمان پویشی کوتاه به مدت یک درمان رهنمودید و حمایتی می باشد که در نگاه نخست به دنبال حذف نشانگان مرضی میباشد. به همین جهت بیش از آن که به گذشته توجه داشته باشد، بیشتر به حال، اینجا و اکنون توجه دارد
۸- در روان درمانی پویشی کوتاه مدت، فتون تحلیل روانی برای دوره ای کوتاه مدت طرح ریزی شده است و هدف عمده آن این است که درمانجویان به نقش رویدادهای زندگی که با تجارب کنونی ارتباط دارد، آگاه شوند. در این روش گرچه درمانگران مکانیزمهای دفاعی، مقاومت و انتقال را که در شکل گیری نشانگان مرضی نقش داشته اند ، تعبیر و تفسیر می کنند. اما نسبت به روان تحلیل گران سنتی نقش فعال تری دارند.
به عبارت دیگر درمانگران در همان جلسات اولیه درمانی مکانیزمهای دفاعی و مقاومت را تعبیر و تفسیر می کنند و سعی می کنند رهنمودهای لازم را سریع تر به درمانجویان ارائه دهند. در این درمان، درمانگران افکار و احساسات سرکوب شده درمانجویان را نه تنها در «دایره انتقال» پذیرا هستند بلکه با درمانجویان رابطه گرم، صمیمی و همدلی ایجاد می کنند تا درمانجویان راحت تر احساسات و هیجان های خود را بیان دارند (کارفیلد ۱۹۹۰ به نقل از مبینی، ۱۳۸۴، فریدحيم، ۲۰۰۱).
9. خلاصه اینکه در دوران درمانی پویشی کوتاه مدت، روش بلندمدت، سازمان نایافته و نامشخص تحلیل روانی، به یک روش کوتاه مدت، اثربخش، سازمان یافته و روشن تبدیل شده است و موضع فعال درمانگر و به کارگیری صحیح فنون از این موضع، سبب می شود تا بیمار در کوتاهترین زمان، عمق احساسات و افکار خود را شناسایی و لمس نماید و از این روش اصلی ترین ارتباط در تعامل درمانگر و بیمار متجلی شود.
در مجموع روان درمانی فشرده و کوتاه مدت نه صرفا به دلیل اینکه در مدت بسیار کوتاهی به رفع نشانگان روانی و بازسازی شخصیت می پردازد، بلکه از آن جهت که به افزایش ظرفیت های بیمار در خودشناسی مستمر می انجامد، از اهمیت خاصی برخوردار است و آثاری بس فراتر از رفع علائم اختلال خواهد داشت (قربانی، ۱۳۸۲).
یک نوع از درمان موثر روان درمانی پویشی کوتاه مدت، درمان بین فردی است. که مخفف آن IPT می باشد.
برخلاف دیگر درمان های روان تحلیلگری، درمانگری بین فردی بر روابط کنونی و تعامل های اجتماعی به جای روابط گذشته تاکید می ورزد.نخست درمان بین فردی به عنوان درمانگری فشرده برای افسردگی ابداع شد، براین پیش فرض اساسی مبتنی بوده که نشانگان روانی از طریق مشکلات بین فردی به وجود آمده و حفظ می شوند. درمان بین فردی ممکن است، فشرده و بلندمدت باشد، اما بسیار ساختار یافته است.
در درمان بین فردی، مشکلات بین فردی به ۴ دسته تقسیم می شوند:
۱. غم و اندوههای حل نشده ته ۲. نقش کشمکشها ۳. نقش تحولاته ۴.کاستی های بین فردی غم و اندوههای حل نشده به مشکلاتی اشاره دارد که با مرگ افراد مهم مرتبط است.
کشمکشها به درگیری های مکرر با افراد مهم زندگی مانند همسر، اعضای خانواده، دوستان یا همکاران اشاره دارد.
نقش تحولات بیانگر مشکلاتی است که در تغییرات اصلی زندگی مانند به دانشگاه رفتن، پدر و مادر شدن، ازدواج کردن یا طلاق گرفتن و بازنشسته شدن، رخ می دهد.
کاستیهای بین فردی به فقدان مهارتهای اجتماعی با مهارتهای اجتماعی ناقص اشاره دارد که توانایی شخص را برای شروع، حفظ و ادامه روابط بین فردی سالم با دیگران را محدود می سازد.
در طول درمان درمانگر به بیمار کمک می کند، مشکلات بین فردی خاص خود را درک کند و راهبردهای لازم برای حل آن را پیدا نماید. IPT در درمان اختلالات خوردن و سوء مصرف مواد همانند افسردگی موثر است.
IPT در کمک به افرادی که با مشکلات بین فردی مانند تعارض های زناشویی، موضوعات والدینی و تعارض های شغلی درگیر هستند، بسیار موثر می باشد (هوكنبری .(۲۰۰۷ از شیوه های درمانی دیگر روان درمانی پویشی کوتاه مدت مربوط به شیوه درمانی روان شناسان من ث» می باشد.
واضعان اصلی این دیدگاه، روان شناسانی چون آنا فروید، اريكسون و آلفرد آدلر می باشند. این گروه بیش از آن که به نهاد اهمیت دهند، تمام توجه خود را معطوف به «من» کرده اند و بر این باورند، با مرکز توجه قرار دادن «من» و مسطح کردن آن به راهبردهای اساسی و دفاعی می توان مشکلات افراد را حل نمود.
تعداد پروپوزال های قابل دانلود : 5 پروپوزال با فرمت WORD و قابل ویرایش
کد محصول : 1974
عنوان پروپوزال ها:
عنوان پروپوزال شماره (1) : اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر دلزدگی زناشویی، تاب آوری و معناداری زندگی زنان متاهل شهر ...
عنوان پروپوزال شماره (2) :«اثربخشی درمان تلفیقی مدل ماتریکس و «کاهش استرس بر پایۀ ذهن آگاهی» بر نشخوار فکری، تنظیم هیجانی، و کاهش عود مصرف در وابستگان به شیشه».
عنوان پروپوزال شماره (3) :اثر بخشي گروه درماني با رويكرد تحليل رفتار متقابل بر افزايش رضايت مندي زناشويي دانشجويان متأهل
عنوان پروپوزال شماره (4) :اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی مادران بر تعارض والد- فرزند و ابعاد فرزندپروری اقتداری مادران
عنوان پروپوزال شماره (5) : اثربخشی آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی در افزایش صمیمیت اجتماعی و کاهش تفکر قطعی نگر دانش آموزان شهر ...
