در سال ۱۸۹۷ روان شناس و فیلسوف آلمانی به نام تئودور لیس واژه فوق را در عرصه روان شناسی وارد کرد و در سال ۱۹۰۵ زیگموند فروید واژه فوق را در قلمرو روان تحلیل گری به معنی اینکه شخص خودش را در موقعیت شخص دیگر قرار می دهد، مورد استفاده قرار داد.
اما در سال ۱۹۰۹ تیچنر واژه همدلی را به عنوان یک واژه روانشناختی برای اصطلاح Einfuhlung بکار برد. واژه همدلی از واژه یونانی einpathenia مشتق شده است و به معنای درک احساسات شخص دیگر می باشد. اگرچه تیچنر واژه همدلی را برای درک احساسات شخص دیگر به کار برد ولی در اصل سونارد در سال ۱۹۱۸ نخستین فردی بود که اهمیت همدلی را در روابط بین متخصص بالینی و درمانجو مورد استفاده قرار داده است.
بعد از آن متخصصان علوم رفتاری و اجتماعی امریکا مفهوم همدلی را در روابط بین درمانگر یا مشاور با درمانجو به عنوان یک رفتار نوعدوستانه به کار برده اند. محققان همدلی را به عنوان ظرفیت ویژه درک احساسات، نیازها، ناکامیها، لذاید، اضطراب و خشم افراد دیگر به همان صورتی که وجود دارد، تعریف نموده اند.
به عبارت بالینی همدلی را به عنوان توانایی تعریف کرده اند که به درمانگر قدرت می دهد تا شرایط ذهنی و هیجانی درمانجو را درک نماید و این درک به نوبه خود منجر به ادامه روابط بین آنها می شود. بنابر این محققان همدلی را شرط اساسی ایجاد رابطه عاطفی - انسانی بین درمانجو و درمانگر می دانند (حجت ۲۰۰۷).
پرسش اساسی این است آیا همدلی همان همحسی است؟
بسیاری از محققانی که در این زمینه تحقیقاتی داشته اند، بر این باورند همدلی و همحسی مولفه های مهم روابط بین فردی می باشند و از هم متفاوت هستند. همحسی یا همدردی از واژه یونانی (Symn) به معنای بودن و از واژه (pathes) به معنای درد و رنج مشتق شده است. ویژگی بارز همحسی فرایندهای عاطفی، روانی و هیجانی است اما ویژگی اساسی همدلی، فرایندهای شناختی است.
به دیگر سخن همانطوریکه در شکل ذیل مشاهده می کنید. همدلی بیانگر حوزه شناختی افراد می باشد، خودآگاهی و درک و فهم در آن نقش دارد و زیربنای انگیزش همدلی، ارائه رفتارهای بدون انتظار پاداش می باشد و مشخصه های اصلی آن شامل ایفای نقش، قراردادن خود در جای دیگران، تحمل، گشودگی، قضاوت غیر انتقادی و پذیرش بدون قید و شرط می باشد و خلاصه اینکه همدلی یک احساس منطقی می باشد.
اما همحسی بیانگر فرایندهای عاطفی و هیجانی است و هدف آن احساس بهتر هیجان ها و عواطف شخص دیگر می باشد. زیربنای انگیزش همحسی، رفتارهای خودخواهانه یا انتظار دریافت پاداش میباشد و خلاصه اینکه همحسی یک احساس غیرمنطقی است. زیرا درمانگر در درد و رنج درمانجو غرق می شود. بنابر این همدلی گویای حوزه شناختی و همحسی بیانگر حوزه عاطفی و هیجانی است.
اما این امر به این معنا نیست که آنها کاملا مستقل از هم می باشند و هیچ گونه وجه اشتراکی باهم ندارند. در تحقیقی که به وسیله حجت (۲۰۰۷) انجام شد، همبستگی متوسطی بین اندازه های این دو وجود دارد. این تحقیق نشان داد، همپوشی بین این دو مفهوم تقریبا ۲۰٪ می باشد.
با توجه به شکل فوق همپوشی بین همدلی و همحسی را دلسوزی و شفقت می گویند. تحقیقات در این زمینه نشان داد در ایجاد رابطه عاطفی - انسانی بین درمانگر و درمانجو دلسوزی به ندرت کمک کننده است، همحسی تا حدودی کمک کننده است اما همدلی همیشه کمک کننده است.
به عبارت دیگر در همدلی نقش منطق قوی تر از احساس است و درمانگری که همدلی را بکار می بندد، به خوبی به سخنان درمانجو گوش می دهد تا بتواند در حل مشکلاتی که دارد به او کمک کند. اما در همحسی درمانگر صرفا با تخلیه هیجان ها و عواطف منفی به درمانجو کمک می کند.
فروید و روانکاوان سنتی براین باورند مکانیزم همانندسازی در ایجاد روابط همدلانه بین درمانگر و درمانجو نقش اساسی دارد. همانندسازی یک مکانیزم دفاعی است که فرد سعی می کند با همانند شدن با شخص دیگر، بعضی از نیازهایش را برطرف کند.
در شکل گیری ارتباط همدلانه، متخصص بالینی باید احساس موقتی از همانندسازی با درمانجو را تجربه کند. به دیگر سخن متخصص بالینی به وسیله همانندسازی موقت، احساس با درمانجو بودن را تجربه می کند و چون این همانندسازی موقت و با آگاهی متخصص بالینی است، او احساس جدا بودن از درمانجو را نیز تجربه می کند.
بنابراین متخصص بالینی با استفاده از مکانیزم همانندسازی علایق، نگرشها، نیازها و احساسات درمانجو را بهتر درک می کند و در عین حال از احساسات خود نیز آگاه می باشد. شاویره به نقل از حجت (۲۰۰۷) معتقد است همانندسازی با درمانجو درواقع یک روش صادقانه جهت تجربه کردن دنیای درونی درمانجو است.
بنابراین درک درست و استفاده بجا از مکانیزم همانندسازی می تواند درک همدلانه با درمانجو را تسهیل و منجر به رابطه عاطفی - انسانی درمانگر و درمانجو گردد و هر چه رابطه عاطفی و انسانی درمانگر و درمانجو بهتر گردد، نه تنها فرایند درمان شکل منطقی تر و مطلوب تری به خود می گیرد، بلکه پدیده انتقال که یکی از رکن های اساسی درمان روانکاوی می باشد. راحت تر انجام می گیرد و هر اندازه پدیده انتقال بهتر صورت گیرد.
تعداد پروپوزال های قابل دانلود : 5 پروپوزال با فرمت WORD و قابل ویرایش
کد محصول : 1973
عنوان پروپوزال ها:
عنوان پروپوزال شماره (1) :مقایسه هیجان خواهی، همدلی و سازگاری زناشویی در زنان طلاق گرفته و عادی شهر...
عنوان پروپوزال شماره (2) : بررسی رابطه هوش عاطفی و هوش اخلاقی با کیفیت زندگی نقش واسطه ای همدلی
عنوان پروپوزال شماره (3) : اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی مادران دارای فرزند سندرم داون
عنوان پروپوزال شماره (4) :اثربخشی روان درمانی حمایتی گروهی بر امید به زندگی و سازگاری روانشناختی مادران کودکان سرطانی
عنوان پروپوزال شماره (5) : اثربخشی آموزش گروهی ابراز وجود برکاهش اضطراب ،پرخاشگری وفرسودگی شغلی
