با این حال، بسیاری از روانشناسان پژوهش هایی درباره سلامت و بیماری قبل از این سال ها نیز انجام داده بودند.
به عنوان مثال در اواخر سال ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ یک مطالعه روانشناسی اجتماعی در میان جوانانی که سیگار می کشیدند انجام دادم.
طرح اصلی این مطالعه برسی تعداد زیادی از جوانان بود.
در حالی که از نظر همه گیرشناسی این طرح، بسیار خوب طراحی شده بود به سرعت به وسیله مفروضات اساسی اثبات گرایی سرخورده شد و تحت فشار قرار گرفت؛ بنابراین یک روش جایگزین برای آن انتخاب شد.
در سال ۱۹۸۱ من در شورای تحقیقات پزشکی برای انجام مطالعات کیفی، بودجه ای را اختصاص دادم؛ آن چیزی که من در برنامه کمک هزینه اصلی نوشتم بدین صورت است: تحقیقات قبلی از سیگار کشیدن، بررسی مقطعی ارتباط اجتماعی و روانی این پدیده بوده است.
فرد سیگاری به عنوان یک فرد منفعل است که به محرک های " فشار همسالان " یا " باور های مثبت " در مورد سیگار کشیدن با سیگار کشیدن پاسخ می دهد.
اخیرا دانشمندان علوم اجتماعی شروع به توسعه یک روش جایگزین براساس مفهوم انسان، به عنوان یک بازیگر خودآگاه، کرده اند که از آنچه که او انجام می دهد آگاه است.
در حالی که توافق شده است، سیگار کشیدن نباید الگویی خنثی از رفتار افراد منفعل در برابر محرک های خاص تلقی شود بلکه عملی اجتماعی است که می تواند معانی متفاوتی را در موقعیت های مختلف داشته باشد.
شناسایی ابعاد این معانی و موقعیت های مختلف، کار روانشناس اجتماعی است.
