مطالعه بار جهانی بیماری ها (GBDS) که توسط سازمان جهانی بهداشت انجام شد (ماری و لوپز، ۱۹۹۶) تخمین زد که افسردگی چهارمین علت مهم معلولیت یا ناتوانی است و تا سال ۲۰۲۰ به دومین علت اصلی معلولیت تبدیل خواهد شد.

مطالعات اپیدمیولوژیکی درباره اختلالات خلقی تخمینی از میزان شیوع اختلال افسردگی اساسی و وابسته های آن را به دست داده اند.

مطالعه میدانی معروف به تکرار بررسی میدانی ملی همپوشانی (NCS - R (کسلر و همکاران، ۲۰۰۳) که در ایالات متحده انجام گرفت نرخ شیوع تمام عمر این اختلال را ۱۶ / ۲ درصد و نرخ شیوع سالانه آن را ۶ / ۶ درصد در ایالات متحده آمریکا گزارش داد. اغلب افراد مبتلا به MDD با درجات شدیدی از علائم افسردگی و آسیب دیدگی فعالیتهای اجتماعی و شخصی در گیرند.

مطالعات ملی و بین المللی به صورتی هماهنگ، نرخ های شیوع افسردگی اساسی بالاتری را در مورد زنان گزارش داده اند. احتمال تجربه یک دوره افسردگی اساسی توسط زنان دو برابر مردان و سن متوسط بروز افسردگی اساسی بین ۲۰ و ۴۰ سالگی است (بلیزر، ۲۰۰۰).