شاید این امر ناشی از دسترسی محدود به روشهای پایا و معتبر سنجش باشد. برخی بیان می کنند که افراد مبتلا به ویژگیهای محور II پاسخ ضعیف تری به درمان شناختی - رفتاری میدهند (هوغارت، و هدلی، ۱۹۹۷؛ ماركاند و همکاران، ۱۹۹۸).

سایر مطالعات میزان مشابه از بهبودی را نشان می دهند، اگرچه آنهایی که ویژگیهای محور II را دارند در سطح بالاتری از شدت نسبت به افرادی که بدون ویژگیهای محور II هستند درمان را شروع کرده و به آن خاتمه می دهند (برای مثال، ون دن هوت، بورز، و اومان، ۲۰۰۶).

با وجود اینکه یافته های متناقضی وجود دارند که اثر اختلالهای شخصیت همبود را بر پیامد درمان مد نظر قرار می دهند لازم است که متخصصان هنگام کار با این مراجعان از انطباقهای بالقوه ای که مورد نیاز است آگاه باشند. برای نمونه مراجعان به ویژه با توجه به مواجهه و تکالیف بین جلسه ای شاید انگیزه کمی نشان دهند. شاید نیاز باشد که برای دستیابی به عملکرد پایانی مشابه با شرایط غیر همبود طول درمان برای چنین بیمارانی افزایش یابد.)

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر اختلال شخصیت همبود و اختلال اضطراب در ...