در روانشناسی و روان درمانگری همدلی دقیق، هم برای درمانگر و هم برای بیمار، موضوعی لازم و ضروری است.
درمانگران باید به بیماران در ایجاد همدلی با سایر افراد کمک کنند. باید به خاطر داشت که بیماران، معمولا به این دلیل به درمانگر مراجعه می کنند که در ایجاد و حفظ رابطه درست با دیگران، توانایی کافی ندارند. بسیاری از آنها در ایجاد همدلی با احساسات و تجربیات سایر افراد، موفق نیستند. من معتقدم که «اکنون و اینجا» روشی مؤثر برای استفاده درمانگران در ایجاد همدلی در بیماران است. این استراتژی کاملا روشن است: باید به بیماران کمک کرد که همدلی را با خود درمانگران تجربه کنند تا به سادگی دریابند چگونه میتوانند این مهم را در ایجاد ارتباط با افراد مهم زندگی خود مورد استفاده قرار دهند. خیلی پیش آمده که افراد درمانگر از افراد بیمار می پرسند که رفتار یا گفتار آنها چه تأثیری بر سایرین می گذارد. پیشنهاد می کنم خود درمانگر نیز در این زمینه، وارد بحث شود. شود. هرگاه بیماری بکوشد احساس مرا حدس بزند، معمولا در همان لحظات از فرصت استفاده می کنم. اگر برداشت بیمار از حرکات یا اظهار نظرهای من چنین باشد: حتما دیگر نمی خواهی مرا ببینی!» یا «بی تردید ناخوشایندترین جلسه امروز را با من داشته ای؟»، بی درنگ واقعیت را بر زبان می آورم و می گویم: «آیا باید در این عبارت به دنبال پرسشی بگردم؟» یا: «آیا می خواهی با گفتن این عبارت، چیزی از من بپرسی؟»