تاکنون دهها تعریف در این خصوص ارائه شده است اما هیچ یک نتوانسته مورد قبول همه روان شناسان واقع شود زیرا هوش مفهومی قابل رویت نبوده و یک صفت انتزاعی است و این امر باعث شده که دیدگاههای مختلف بر اساس برداشتی که از آثار خارجی این مفهوم دارند نوعی تعریف خاص ارائه نمایند. با این حال متداول ترین تعاریف که تاکنون از هوش ارائه گردید بیان می شود .. آلفرد بينه: هوش آن چیزی است که آزمون های هوشی آن را می سنجد و از این طریق افراد عقب مانده ذهنی را از افراد طبیعی و باهوش متمایز می کنند (گنجی، ۱۳۷۹) ۰۲ ژان پیاژه: هوش را نتیجه تأثیر دائمی و متقابل فرد با محیط میداند (سیف نراقی، نادری، ۱۳۸۰) ٣. دیوید وکسلر: هوش مجموعه نیرو یا ظرفیتی است که فرد با کمک آن می تواند در محیط خود با اندیشه ای سنجیده و رفتار و کرداری مؤثر و با هدف عمل کند. (همان منبع) ۴. مکتب گشتالت: هوش بینش در حل مسایل و امور است. (گنجی، ۱۳۷۹) در مجموع با توجه به تعاریف فوق ۳ جنبه مهم برای عملکرد هوش درنظر گرفته شده که عبارتند از : 1. ظرفیت یادگیری ۲. سازگاری با محیط ٣. استفاده از اندیشه منطقی در برخورد با موقعیت های جدید. به هر حال همان طوری که بیان شد ارائه تعریف از مفهوم هوش که بتواند مورد قبول همگان قرار گیرد کاری مشکل است.