زمانی که بچه ها محدودیت های تحمیلی والدین و دنیایی را که در آن زندگی می کنند بپذیرند می توانند مهارتهای ضروری زندگی همچون بخشش، کسب رضایت به تأخیر افتاده، پذیرش، همکاری، خلاقیت، محبت و دلسوزی، جسارت، پشتکار، اصلاح خود، عزت نفس، خودکفایی و هدایت خود را بیاموزند. برای مثال بچه ها نمی توانند بخشش را بیاموزند مگر کسی برای بخشیدن وجود داشته باشد. اگر هر چه بچه ها می خواهند برایشان فراهم شود، آنها نمی توانند صبر و بردباری را در خود پرورش دهند یا بیاموزند که رضایت خود را به تأخیر بیندازند. اگر تمام کسانی که در اطراف بچه ها هستند کامل و بی نقص باشند، آنها نمی توانند نقایصشان را بپذیرند. اگر اوضاع همیشه طبق خواست بچه ها پیش برود، آنها نمی توانند حس همکاری را بیاموزند. اگر همه کارهای بچه ها انجام شود، آنها نمی توانند خلاق بودن را بیاموزند. بچه ها نمی توانند شفقت و احترام را بیاموزند مگر خودشان هم رنج و فقدان را احساس کنند. اگر بچه ها با سختی و گرفتاری روبه رو نشوند، نمی توانند شجاعت و خوشبختی را بیاموزند. اگر بچه ها به راحتی هر آنچه می خواهند به دست آورند، نمی توانند پشتکار و مقاومت را در خود پرورش دهند.