توانایی باز نمود دنیا و نیز درک اینکه باز نمود هر فرد از دنیا ممکن است با هم یکسان نباشند در سن چهار سالگی در کودکان تکوین می یابد. اینکه خودآگاه و دیگر آگاه با تعاملات اجتماعی رابطه دو سویه دارند به این صورت که محدودیت در خودآگاه و دیگر آگاه موجب محدودیت در تعاملات اجتماعی و بالعکس محدودیت در تعاملات اجتماعی، موجب محدودیت در خودآگاه و دیگر آگاهی، یک باور ذهنی است (تاگر- فلوسبرگ، ۱۹۹۹). تحقیقات نشان داده اند که مشکل افراد مبتلا به اتیسم در بازنمایی از واقعیت، مربوط به مشکلات آنها در توانایی های مکالمه ای و محاوره ای (کاپس و همکاران، ۱۹۹۸) و ضعف در کارکردهای اجتماعی می باشد (فریث و همکاران، ۱۹۹۴). احتمالا مشکلات مربوط به مهارتهای زبانی در کودکان مبتلا به اتیسم، بر توانایی آنها در انسجام فکری شان مؤثر است. البته تا کنون ارتباط مستقیمی بین توانایی کودک در درک دیدگاه دیگران و بهبود تعامل اجتماعی و یا زبان اجتماعی یافت نشده است. همچنین رابطه ای بین آموزش مستقیم درک چگونگی احساس و تفکرات و بهبود کفایت اجتماعی و زبانی مشاهده نشده است (هادوین و همکاران، ۱۹۹۷؛ اوزون اف و میلر ۱۹۹۵).
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
مقایسه اثر بخشی نظریه ذهن و آموزش مهارت های زبانی بر تعاملات اجتماعی و کفایت اجتماعی کودکان اتیسم
