نتایج این تحلیل ها یافته های اصلی پژوهش را تشکیل می دهد.
یکی از مهمترین عواملی که بر تصمیم گیری راجع به نوع تحلیل اثر می گذارد، نوع داده هایی است که پژوهشگر جمع آوری می کند.
داده ها هم می توانند کمی باشند که در آن صورت برای تحلیل آنها از آمار استفاده می شود و هم کیفی باشند.
بخشی از داده های کیفی قابل تبدیل به کمیت هستند و آنگاه روی آنها آزمون های آماری را پیاده کرد، اما بخشی از این داده ها این قابلیت را ندارند و در مورد آنها تنها می توان از اصول طبقه بندی و استدلال مبتنی بر آنها استفاده کرد.
در خصوص تحليل داده های کمی از آمارهای استنباطی استفاده می شود.
آمارهای استنباطی معمولا برای برآورد جامعه و فرضیه آزمایی به کار گرفته می شوند و در این راستا به بررسی روابط بین متغیرها، تفاوت موجود بین گروهها یا آزمودنی های مورد مطالعه و تأثير متغیر (های) مستقل بر متغیر وابسته می پردازند.
هر آماره استنباطی طی یک فرایند انجام می گیرد.
باید دقت کرد که در بخش نتایج با بافته های استنباطی پژوهشگر اقدام به تفسیر نتایج خود می کند؛ اما این تفاسیر فقط یک تفسير آماری و یا توضیحی خواهد بود و نه یک تفسیر تبیینی؛ بنابراین در این بخش نویسنده مقاله به معنی داری آماری می پردازد و به معنی داری واقعی.
سطح معنی داری آماری یک آزمون مربوط به احتمال تصمیم گیری در خصوص رد فرضیه صفر در هنگامی که به واقع درست است، است.
زمانی که معنی داری آماری گزارش می شود، لازم نیست به علت یا چرایی رخداد بپردازید و بیان دلایل در قسمت بحث انجام می شود.
در اینجا فقط میزان معنی داری (3) یا ضریب اطمینان (P) ذکر می شود.
