چندین مدل نظری مرتبط با درمان شناختی - رفتاری وجود دارند که سعی میکنند توسعه و تداوم اختلال بد ریخت انگاری بدن را توضیح دهند (ویال و نزیروگلا، ۲۰۱۰).
به دلیل محدودیتهای موجود ، در مقالات بعدی به اختصار فقط به یک مدل درمان شناختی - رفتاری مبتنی یادگیری و شرطی سازی (نزیروگلا، خملانی-پاتل و یاکوفسکی، ۲۰۰۹) و یک مدل درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر تجربه خود به عنوان یک شیء زیباشناختی اشاره خواهد شد.
مداخلات درمان شناختی - رفتاری برای اختلال بد ریخت انگاری بدن شامل
(الف) مواجهه (رویارو کردن منظم بیمار با موقعیتهایی که موجب پریشانی و یا اجتناب میشوند) و پیشگیری از پاسخ (به طور عمد بیمار از درگیر شدن در اعمال اجباری یا رفتارهای ایمنی خودداری میکند)،
(ب) روشهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (برای اهداف پایین کیفیت زندگی، میزان خودکشی بالا، افسردگی، درد و رنج)،
(پ) آموزش آینهای (فرد میآموزد تا به جای اینکه به طور انتخابی به بخش تنفر آمیز بدن خود تمرکز کند بر کل ظاهر فیزیکی خود توجه کند)،
(ت) تکنیکهای شناختی (بازسازی شناختی که بر تغییر فرضها و باورهای ناکارآمد مرتبط با ظاهر، تمرکز میکند) و
(د) آزمون فرضیه ها/ آزمایشهای رفتاری ( چالش با باورهای غیر واقعی منسوب به دیگران) است.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری بر اختلال بد ریخت انگاری بدن در افراد متقاضی جراحی زیبایی
