بنابراین نگرش دارای جنبه های شناختی، عاطفی و احساسی است ارونسون ۱۹۹۹)، افکار، باورها، اندیشه ها و دانشها جنبه های شناختی آن را دربر می گیرد.
ارزش گذاری ها اعم از مثبت یا منفی به بعد عاطفی نگرش اشاره دارد و آمادگی با گرایش به انجام عمل بعد رفتاری یا عملکردی را نشان میدهد.
نگرشها با تجارب قبلی، برداشت ذهنی و اوضاع ما به زمان حال مرتبط است.
بنابراین ممکن است در زمان های متفاوت تغییر یابد. تعیین نگرش ها می تواند اطلاعات ارزشمندی از جنبه های متفاوتی همانند عقاید، علایق و حتی دانسته ها به دست دهد.
نگرشها را میتوان از طریق مشاهده، مصاحبه، آزمونهای فرافکن و به ویژه پرسشنامه های نگرش سنج مورد بررسی قرار داد.
در بعضی مواقع مشاورین جهت تعیین نگرش ها و دستیابی به علایق و رغبتهای مراجع، پرسش های شفاهی مطرح می کنند.
اما این شیوه با مشکلاتی از جمله عدم آگاهی دقیق مراجع نسبت به رجحان ها با امکان پاسخ گویی براساس فشار جو حاکم از جمله امکان بیان خواسته های پدر و مادر به جای علایق خویش، مواجه است.
بنابراین در کنار این روش می توان از پرسشنامه های استاندارد شده که از پیش دارای جداولی جهت نمره گذاری و سنجش هستند بهره گرفت.
این پرسشنامه ها به آزمونهای نگرش سنج معروفند و در تعیین نگرش ها، قضاوتها، عقاید و خصوصیات کیفی به کار رفته و می توانند این موارد را به کمی تبدیل کنند.
مقیاس لیکرت:
ليكرت، ۱۹۳۲) افتراق معنایی (کریمی، ۱۳۸۶) ، ثرستونگا (۱۹۲۹) فاصله اجتماعی بوگاردوس (۱۹۲۵) و مقیاس تراکمی گاتمن (۱۹۵۰) از مهمترین نگرش سنج ها محسوب می شوند.
مقیاس لیکرت:
این مقیاس حاوی تعدادی عبارت است و از پاسخ دهنده خواسته می شود نظر خود را در قالب ۵ درجه تعیین کند. سپس به هر درجه عددی داده شده و در نهایت جمع این اعداد نتیجه را مشخص می کند (لیکرت، ۱۹۳۲).
مقیاس افتراق معنایی:
از این روش به منظور اندازه گیری معنای مفاهیم نزد افراد استفاده شده و عکس العمل افراد را نسبت به یک مفهوم یا شی بررسی می کند.
به این ترتیب که از پاسخ دهنده خواسته می شود تا مفهومی را در یکی از دو جهت متضاد داده شده مورد بررسی قرار دهند و در یک پیوستار معمولا ۷ درجه ای نظر خود را تعیین می کنند.
پس از اجرای نگرش می توان نمرات را تعیین و نگرش فرد را نسبت به مفاهیم مورد نظر تعیین کرد.
مقیاس ثرستون:
در این مقیاس از فرد خواسته می شود از بین مجموعه ای از عبارات آنهایی را که با نظرات او هماهنگی دارد انتخاب کند و در نهایت نمره از طریق جمع عبارات انتخاب شده تعیین می شود (لونتال، ۲۰۰۱)
مقیاس فاصله اجتماعی بوگاردوس:
از این مقیاس بیشتر به منظور سنجش نگرش افراد نسبت به گروه های قومی، نژادی، طبقات اجتماعی و گروه های مذهبی استفاده می شود در طی اجرای آن از فرد خواسته می شود حدود و چگونگی تمایل خود را جهت برقراری تماس با گروه های مختلف تعیین کند (۱۹۲۵).
گاتمن:
در این مقیاس عبارات براساس دشواری، پیچیدگی یا ارزشی که به آن داده شده مرتب می شوند.
یکی از ویژگیهای این مقیاس تراکمی بودن یا ترتیب وزنی آن است.
به این ترتیب موافقت با یکی از عبارات که وزن و ارزش بیشتری دارد نشان می دهد که آزمودنی با وزنها و ارزش های کمتر آن هم موافق است (۱۹۵۰).
