دختران در مهارت های کلامی عملکرد بسیار مطلوبی داشته؛ حال آنکه در مهارت های ریاضی و فضایی ضعیف ترند.
بنابراین، والدین می توانند با انجام بازی هایی که مهارتهای ریاضی و فضایی را تقویت می کنند، به دختران خود کمک کنند تا مهارت های خود را تکمیل نمایند. برای مثال، می توان مهارت های فضایی دختران را از طریق انجام فعالیت هایی نظیر بازی های پرتابی- گرفتنی (بازی هایی که در آن والدین توپی را به طرف کودک پرتاب می کنند و او باید آن را بگیرد) و فوتبال پرورش داد و برای تقویت مهارت های ریاضی می توان با آنها بازی های عددی نظیر ماروپله انجام داد.
پسران در مهارت های کلامی ضعیف ترند؛ بنابراین بسیار مهم است روزانه ساعاتی را صرف خواندن کتاب برای آنها کنید.
انجام بازی هایی با کلمات نیز می تواند در تقویت زبان گفتاری مؤثر باشد؛ مانند بازی «من با چشمان خودم دیدم که...» (در این بازی فرد شیئی را در محیط در نظر می گیرد؛ ولی انتخاب خود را برملا نمی سازد، فقط حرف اول آن را می گوید.
سپس کودک باید تشخیص دهد که نام شیء موردنظر چیست). با این حال، والدین نباید تصور کنند پسرشان خود به خود در ریاضی و دخترشان در مهارتهای زبانی عملکرد مطلوبی دارد.
لومیس و استیونسون ۸۴ (۱۹۹۰) هزاران کودک را در تایوان، ژاپن و ایالات متحده بررسی کردند و هیچ تفاوت جنسیتی ای در نتایج آزمون ریاضی عمومی و سایر مهارت های آنها به دست نیاوردند؛ با وجود اینکه مادران دستاورد پسر بچه ها را در ریاضی در مقایسه با دختران بهتر ارزیابی کرده بودند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی نقش واسطه ای عملکرد والدین در رابطه رشد ذهنی و مهارت های کلامی در نوجوانان دختر
