البته در مورد افرادی که از اختلالات شخصیتی رنج می برند، استفاده از روش درمانی شناختی- تحلیلی تا حدودی مؤثر است.

با وجودی که مشاوره کوتاه رویکردی هدف گراست ولی در مورد افرادی که برای بیان مشکلات خود توانایی کم تری دارند و در برابر مشکلات، رفتارهای ناسازگارانه ای نظیر اقدام به خودکشی یا مصرف مواد از خود نشان می دهند، تجویز دارو مناسب تر است.

به عقیده ما مراجعه کنندگانی که از مشکلات حاد و شدید روانی رنج می برند، افراد مناسبی برای استفاده از روش مشاوره کوتاه به شمار نمی روند. معمولا مشاوره کوتاه در مورد مراجعه کنندگانی توصیه می شود که دچار بحران های عصبی، انواع اضطراب ها و افسردگی های خفیف هستند.

در حقیقت مشکلات این گونه افراد لزوما ریشه در گذشته شان ندارد. این افراد باید در برابر شیوه در دست اجرا عکس العمل مناسبی از خود بروز داده و طی چند هفته (مثلا به جای یک سال) به نتیجه مطلوب دست پیدا کنند.

مراجعه کنندگان باید بتوانند مشکلات و اهداف شان را به طور اجمالی، واضح و طبقه بندی شده بیان کنند. بنابراین در مورد افرادی که از مشکلات حاد روانی رنج می برند و یا ذهن شان درگیر مسائل مرتبط با ماوراء الطبيعه (مثلا معنای زندگی) هست، باید به سایر شیوه ها متوسل شد.