این مسئله خصوصا زمانی صادق است که دینداری را بر حسب دینداری درونی می سنجند و آن را در گروه های خاصی از عموم مردم از قبیل امریکایی های آفریقایی تبار و یا در بین مردان مورد مطالعه قرار می دهند. اگر کمک مالی را نشانه ای از نوع دوستی بدانیم، آنگاه نقش مذهب در این باره اهمیت می یابد. در حقیقت، مطالعات انجام شده نشان می دهند که تعداد دفعات حضور در مراسم مذهبی قوی ترین پیش بینی کننده کمک های مالی می باشد. بنا به گزارشات سازمان نظارت بر الگوهای کمک های مالی در ایالات متحده، ۸۰ درصد از کمک های مالی را افرادی تأمین می کنند که به طور مرتب در کلیسا حضور می یابند. به عنوان نمونه، افرادی که به طور هفتگی در کلیسا حضور می یافتند، ۸ / ۲ درصد، افرادی که حضور هفتگی کمتری داشتند ۶ / ۱ درصد و آنهایی که هیچگاه در کلیسا حضور نمی یافتند تنها ۱ / ۱ درصد از درآمد خود را در سال ۱۹۹۸، وقف کمک های مالی نمودند.

در مورد کمکهای داوطلبانه نیز درصدها به همین صورت بود. از افرادی که عضو کلیسا نبودند، حدود ۳۳ درصد داوطلب کمک شدند، در صورتی که بیش از ۶۰ درصد از اعضای کلیسا برای چنین امری داوطلب شدند. به همین صورت، از افرادی که در مراسم مذهبی حضور می یافتند تنها ۳۳ درصد داوطلب کار می شدند. در حالیکه این میزان در بین افرادی که در مراسم مذهبی حضور می یافتند، ۵۰ درصد بود. با این حال، بیشتر این کمک های داوطلبانه صرف برآورده ساختن نیازهای افراد درون اجتماع مذهبی می شود و تنها ۱۰ درصد تا ۳۰ درصد این کمک ها، کل جامعه را در برمی گیرد.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

بررسی رابطه گرایشات مدهبی و ویژگی های شخصیتی با کمک به هم نوع در همگام وفوع حوادث طبیعی در ...