پژوهش های مربوط به نوزادان نشان میدهد که همراه و توجه به عواطف نوزاد به وسیله مادر همراه کننده و پاسخگو عامل تعیین کننده دلبستگی ایمن محسوب می شود.» (جرمی هولمز، ۱۹۹۶، ص ۵۵)
هم آوایی و هماهنگ بودن بر پایه همنوایی (رزونانس) عاطفی قرار دارد که مبنای کلیه روابط صمیمانه را تشکیل می دهد. هماهنگی مادر با فرزندش، گاه وقتها رابطه تله پاتی به نظر می رسد. چون قبل از ابراز چیزی از جانب کودک، مادر می فهمد که کودک به چه نیاز دارد. با این حال این چیزی غیرطبیعی نیست و عمدتا به آشنایی به خوبی کودک را شناختن) و علاقه مندی جهت گیری (تفکر در مورد نیازها و احساس های کودک حتی وقتی که ابراز نمی شوند) باز می گردد. مادر هماهنگ، آهنگ های زندگی کودکش را می داند. او می داند چه زمانی کودکش سرشار از انرژی و چه زمانی ته از هرگونه انرژی است. او به خوبی با خلق و خوی ذاتی، ظرفیت انرژی و حوصله، علايق و هراس های کودک آشنا است. بنابراین مادر بی آنکه در مورد خلق وخوی خاص کودک در یک روز معین چیزی بداند، می تواند پیش بینی کند که چه چیزی برایش دشوار و چه چیزی برایش راحت و مطلوب خواهد بود.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثربخشی مداخله دلبستگی محور مادر – کودک بر دلبستگی ایمن و رشد تحولی کودک