حساسیت اضطرابی در اکثر اختلالهای اضطرابی تشدید میشود، اما به خصوص در اختلال وحشتزدگی و به ویژه در زیر مقیاس نگرانی جسمی تشدید میشود (زینبرگ، بارلو، و برون، ۱۹۹۷). فرض میشود که حساسیت اضطرابی آسیب پذیری روان شناختی خاصی را برای اختلال وحشت زدگی در بر دارد چون که واکنش پذیری ترس را در مقابل احساسات جسمی تحریک میکند.
چندین مطالعه طولی در حمایت از این موضوع نشان میدهند که نمرات بالا در شاخص حساسیت اضطرابی شروع حمله های وحشت زدگی را با بیش از ۱ تا ۴ سال فاصله در نوجوانان (هابوارد و همکاران، ۲۰۰۰) دانشجویان دانشگاه (مالر و ریس، ۱۹۹۲)، و نمونه های عمومی مبتلا به اختلالهای هراس خاص یا بدون هیچ گونه اختلال اضطرابی (اهلرز، ۱۹۹۵) پیش بینی می کند.
علاوه بر این، نمرات شاخص حساسیت اضطرابی حمله های وحشت زدگی خودانگیخته، نگرانی درباره وحشتزدگی (و به طور کلی تر اضطراب)، در هنگام مواجه ه با یک محرک تنش زای حاد (برای مثال، ۵ هفته آموزش پایه)، حتی بعد از کنترل تاریخچه، حمله های وحشتزدگی و اضطراب صفت را پیش بینی کردند (اشمیت، لرو و جکسون، ۱۹۹۹).
در نهایت، حمله های وحشتزدگی خودشان نیز حساسیت اضطرابی را در بیش از یک دوره ۵ هفته ای در بزرگسالان (اشمیت، لرو، و جکسون، ۱۹۹۹)، و بیش از یک دوره ی یکساله در نوجوانان، البته با اندازه کمتری، تشدید می کنند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه حساسیت اضطرابی و اختلال هراس و وحشت زدگی در جوانان سالم و مبتلا به بیماران قلبی
