در حالی که درمان شناختی - رفتاری و درمان مبتنی بر مواجهه به لحاظ درمانی حمایت تجربی بیشتری برای درمان افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی دریافت کرده اند، بسیاری از بیماران به بهبودی کاملی از علائم دست نمییابند و برخی نیز به طور کلی به درمان پاسخ نمیدهند.
اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال ناهمگون با علائم گوناگون است (هافمن، هینریچ و ماسکویتج، ۲۰۰۴)، و همچنین عوامل نگهدارنده که در اینجا بحث شد ممکن است برای تمام بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی صدق نکنند.
با این حال، مدل اختلال - ویژه برای موفقیت درمانی در اختلال اضطراب اجتماعی رهنمودهایی را به واسطه توضیح عوامل تداوم بخش که احتمالا واسطه مهمی در پیامدهای درمانی محسوب میشوند فراهم می کند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری و درمان مبتنی بر مواجهه بر کاهش اختلال اضطراب اجتماعی
