کارهای خیر اشکال مختلفی دارد. احسان، عیادت از بیماران و دستگیری از مستمندان از جمله کارهای بشردوستانه است.
شواهد پژوهشی نشان میدهد که فعالیتهای اجتماعی بشردوستانه هم برای فردی که این خدمات را ارائه می کند و هم برای فرد دریافت کننده، اثرات جسمی و روانی مثبتی دارد.
برای مثال میزان استرس و خشم افراد دریافت کننده خدمات، کاهش پیدا می کند.
برخی از درمانگران، مراجعین را به شرکت در فعالیتهای داوطلبانه و بشردوستانه ترغیب می کنند؛ اما معلوم نیست این درمانگران چگونه و تا چه حد این کار را انجام می دهند.
بعضی از آنها هم، مراجعین را از چنین فعالیت هایی منع می کنند و علت آن معلوم نیست!
چنین فعالیت هایی برای افرادی که احساس تنهایی می کنند و کسانی که تجربه طلاق و شکست شغلی را تجربه می نمایند، مفید است.
فعالیت های خیرخواهانه ممکن است برای همه افراد مفید و اثربخش نباشد.
کسانی که بیش از اندازه درگیر چنین فعالیت هایی باشند درمانگران توصیه می نمایند تا فعالیت های خود را کاهش دهند.
تشخیص این که درمانگر، چه وقت، چگونه و چه کسانی را ترغیب به فعالیتهای بشردوستانه نماید، چندان آسان نیست.
گاه مراجع در مقابل چنین درخواستی مقاومت می کند. حتی احتمال سوءاستفاده از افرادی که در چنین فعالیتهایی شرکت می کنند وجود دارد.
بهتر است درمانگر خودش با چنین گروه ها و فعالیتهایی در ارتباط باشد تا نسبت به فعالیت آنها شناخت پیدا کند.
از سوی دیگر احساسات و افکار مراجع را نسبت به گروه های مذهبی ارزیابی نماید.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه اثربخشی فعالیتهای اجتماعی بشردوستانه بر میزان استرس و خشم افراد دریافت کننده و افراد ارائه کننده خدمات
