بهتر است که پژوهشگر متن اولیه مربوط به بخشهای مقدمه و روش را در زمانی که مشغول جمع آوری اطلاعات است، بنویسد.

در واقع اکثر پژوهشگران بنا به دلایلی همواره کار نگارش را به تعویق می اندازند.

از آنجایی که در نگارش بایستی ایده ها و افکار خود را به صورت واضح و شفاف بیان کرد، از این رو نیازمند فعالیت های منظم است.

ترس از مورد انتقاد قرار گرفتن - توسط خود با دیگران نیز می تواند باعث تعلل در شروع نوشتن شود البته گاهی اوقات برای بسیاری از روان شناسان بالینی و مشاوران، مشغله زیاد و فشارهای هیجانی می تواند باعث شود تا وقت کافی برای نوشتن پیدا نکنند.

معمولا گزارشهای خوب تحقیقاتی بسیار ساده اند.

گزارش، داستان پژوهش را بیان کرده، به اصل موضوع می پردازد، بدون اینکه خواننده را با جزئیات نامربوط و غیر ضروری خسته نماید.

بهتر است که گزارش را بر اساس سؤالات کلیدی که در ذهن دارید ساخت بندی نمایید.

نوشتن گزارش کامل پژوهش در پایان کار امر بسیار مشکلی است، چرا که معمولا چشم انداز کلی خود را نسبت به تمامی مراحل کار و جزئیات مهم از دست خواهید داد.

به هنگام نگارش باید سعی نمود تا از مطالعه فاصله گرفت (البته بعد از گذراندن چندین ماه با یک مطالعه کار آسانی نخواهد بود و به چشم یک خواننده معمولی به آن نگریست؛ انگار که این مطالعه توسط شخص دیگری انجام گرفته و سپس شما از آن اطلاع یافته اید، ارائه یافته ها در کنفرانس با سمینارها اغلب کار بسیار سودمندی است که به کمک آن می توانید از واکنش افراد دیگر نسبت به کارتان مطلع شوید.

شیوه نگارش:

به هنگام نگارش گزارش پژوهش تا جای ممکن باید از تشر ساده و قابل فهم استفاده کرد (ساده تویی)، مجلات روان شناسی و به طور کلی نشریات علوم اجتماعی در خصوص استفاده از اصطلاحات و واژگان غامض و جملات نامفهوم با ساختهای پیچیده ضعفهایی دارند.

نگارش گزارش پژوهش در زبان فارسی با مشکل مضاعفی روبه روست که مربوط به ترجمه های مختلف و بعضا بسیار متفاوت از واژگان علمی است.

از این رو با وجود استقلال پژوهشگر در انتخاب واژگان توجه به این نکته نیز ضروری است که در زیر نویس متن باید اصل واژه اختصاصی را ذکر کرد.

چرا که مترجمان واژگان را به صورتهای مختلف ترجمه نموده اند؛ برای مثال، برای اصطلاح validity برخی مترجمان واژه «اعتبار» را پیشنهاد کرده اند و برخيها «روایی» را ترجیح داده و واژه «اعتبار» را برای reliability پیشنهاد کرده اند.

از این دست عبارات در علوم اجتماعی و به خصوص روان شناسی فراوان اند، لذا ضرورت دارد که به هنگام نگارش حتما در عین فارسی نویسی درست، اصل واژه خارجی را نیز در زیر نویس بیاوریم تا خواننده بهتر بتواند مفاهیم را درون سازی نماید.

مسئله دیگر در سبک نگارش چگونگی ترتیب ارائه مطالب است.

در پژوهشهای روان شناسی به طور کلی از دستورالعمل انجمن روان شناسی آمریکا، که تقریبا به طور فراگیری به عنوان استاندارد پذیرفته شده است، پیروی می کنند.

اما در خصوص مقالات پژوهشی، معمولا هر نشریه ای سیاست و خط و مشی خاص خود را دارد که غالبا در ابتدای نشریه سبک نگارش و چهار چوب اصلی مقالات قابل نشر را معرفی می نمایند.

پژوهشگر بایستی با توجه به سبک و سلیقه نشریه مورد نظر مقاله را ارائه نماید.

چهار چوب کلی نگارش گزارش پژوهش طبق استاندارد انجمن روان شناسی آمریکا در اکثر دانشگاههای جهان به عنوان استاندارد رساله های تحصیلی رعایت می شود که ما نیز استفاده از آن را توصیه می کنیم.