این ساختارهای شناختی به مثابه دستورالعملهایی برای پردازش و بازیابی اطلاعات ذخیره شده درباره خود و سایرین عمل می کنند (کندر تسکی، ۱۹۸۸؛ ۱۹۹۰).
برای نمونه، تجربیات فرد درباره تمرین، مانند افکار، احساسات و پاسخ های حرکتی و اختیاری نسبت به تمرین، خودطرحواره تمرین که در حافظه بلندمدت ذخیره می شود را شکل می دهند (كندرزسکی، ۱۹۸۸؛ ۱۹۹۰).
بر اساس اهمیت و توصیف خود طرحواره مربوط به تمرین، افراد به سه دسته تقسیم می شوند:
۱. دارای طرحواره ورزشی،
۲. دارای طرحواره غیر ورزشی و
۳. فاقد طرحواره (کندر تسکی، ۱۹۹۰؛ مارکوس، ۱۹۷۷).
هم چنین برخی افراد نیز طبق اهمیت یا توصیف خودطرحواره شان دسته بندی نمی شوند. افراد دارای طرحواره ورزشی، کسانی هستند که فعل تمرین (ورزش) کردن، در حسی که نسبت به خود دارند به شدت توصیفی و حائز اهمیت است.
افراد دارای طرحواره غیر ورزشی، کسانی هستند که خود را بر اساس صفات ورزشی توصیف نمی کنند؛ اما از نظر آنها ورزش چیز مهمی است. و افراد فاقد طرحواره کسانی هستند که صفات ورزشی را در خودانگاره خیلی دخیل نمی دانند و از نظر آنها صفات ورزشی خیلی مهم و یا توصیفی نیستند (کندرزسکی، ۱۹۹۰؛ مارکوس، ۱۹۷۷).
داشتن یک طرحواره برای یک رفتار در تداوم آن فعالیت حائز اهمیت است (کراس ** و مارکوس، .(۱۹۹۴
