تجزیه و تحلیل مطالعات مداخله ای تصادفی کنترل شده، نشان میدهد که مداخله توانایی مقابله اثرات گسترده ای بر پردازش اطلاعات اجتماعی و منبع کنترل پسران و بر شیوه های فرزند پروری والدین دارد (لاچمن و ولز، ۲۰۰۲ a). در تجزیه و تحلیل های پیگیری ۱ سالهی اثرات برنامه، توانایی مقابله موجب کاهش های معنی داری در خطر بزهکاری گزارش شده توسط خود کودک، مصرف مواد گزارش شده توسط والدین و مشکلات رفتاری گزارش شده توسط معلم، داشت مخصوصا برای پسرانی که هر دو مؤلفه درمان یعنی والد و کودک را دریافت کرده بودند (لاچمن و ولز، ۲۰۰۴). یک مطالعهی اثر بخشی دیگر این فرض را مورد آزمون قرار داد که آیا تأثیرات برنامه توانایی مقابله می تواند بوسیله ارائه همزمان با یک مداخله کلاس محور شامل آموزش معلم افزایش یابد. تجزیه و تحلیل نتایج با کودک پرخاشگر نشان داد که قدرت مقابله تأثيرات پس درمانی قابل توجهی در شایستگی اجتماعی کودکان و رفتار پرخاشگرانه بوجود می آورد (لاچمن و ولز، b۲۰۰۲). این مطالعه نتایج پیگیری ۱ سالهی مربوط به مطالعه قبلی را تکرار کرد، در نتیجه توانایی مقابله در کودکان باعث کاهش بزهکاری، مصرف مواد و رفتار پرخاشگرانه در مدرسه می شود (لاچمن و ولز، ۲۰۰۳). این برنامه همچنین به طور مؤثری در مورد کودکان پرخاشگر ناشنوا بکار رفته است (لاچمن و همکاران، ۲۰۰۱) و مشخص شده است که در یک محیط سرپایی در هلند با کودکانی که تشخیص اختلال سلوک و اختلال نافرمانی مقابله ای داشتند مقرون به صرفه بوده است.

موضوع پیشنهادی روانشناسی :

بررسی اثربخشی برنامه توانایی مقابله بر پردازش اطلاعات اجتماعی و منبع کنترل کودکان