شواهد گوناگون تأیید می کنند که بسیاری از دانش آموزان مبتلا به مشکلات یادگیری در مهارتهای اجتماعی و در شایستگی ارتباطی نواقص مهمی دارند که ممکن است زمینه را برای تعاملات منفی آنها با همسالانشان فراهم سازد (دوناهو و پرال، ۲۰۰۳: کاوال و فرنس ۱۹۹۶، پرل و بای، ۱۹۹۹: وان و همکاران، ۱۹۹۳). بریان (۱۹۹۸) عقیده دارد که تقریبا ۶۰ درصد از دانش آموزان SpLD مشکلاتی مانند نادیده گرفته شدن، منزوی شدن یا طرد شدن توسط همکلاسی هایشان را تجربه می کنند.

همچنین برخی از دانش آموزان مبتلا به مشکلات یادگیری ممکن است قربانیان آزار و اذیت و قلدری شوند. این موقعیت برای دانش آموزانی که اختلال رفتاری یا عاطفی هم دارند بسیار مسئله ساز است و خطری وجود دارد که چنین دانش آموزانی توسط همکلاسی هایشان پذیرفته نشوند یا کمتر مورد اهمیت قرار گیرند. واینر ۲۰۰۲) گزارش می دهد که بسیاری از دانش آموزان مبتلا به مشکلات یادگیری در روابط اجتماعی مشکلات جدی دارند و واکنش های هیجانی مختلفی را نشان می دهند.

اگر دانش آموزان در مدرسه فاقد مهارت های اجتماعی باشند، پرخاشگر و تحریک پذیر شوند، توسط دیگران طرد شوند یا مورد تعرض قرار گیرند همواره در معرض خطر هستند فکس و بولتون ۲۰۰۵، )؛ یوان و همکاران، ۲۰۰۷).

به همین دلیل کمک به این دانش آموزان برای ایجاد روابط اجتماعی با دیگران یکی از مهم ترین اهداف تعلیم و تربیت آنهاست. بدیهی است که روابط اجتماعی ضعیف با همسالان در طول دوران مدرسه تأثیر زیان بخش پایدار بر کیفیت زندگی، سلامت روانی و شایستگی شخصی و اجتماعی در سال های بعدی دارد.