تا اواسط قرن بیست، نامی به معنای امروزی برای اختلال اتیسم نبود. هنری موزلی نخستین روانپزشکی بود که در سال ۱۸۶۷، کودکانی را که دچار اختلال های شدید روانی همراه با تأخیر و دگردیسی آشکار در فرایندهای تحولی بودند، به طور جدی مورد بررسی قرار داد. در آن زمان همه این اختلال ها در قالب اختلال های روانپریش طبقه بندی می شدند. اگرچه در برخی منابع عنوان می شود که بلولر در سال ۱۹۱۲، برای نخستین بار عبارت اتیسم را به عنوان یکی از علایم اصلی و کلاسیک بیماری دمانس زودرس به کار برده است. اما در منابع متعدد و دقیق تر، واژه اتیسم به معنی امروزی برای اولین بار در سال ۱۹۴۳، توسط الثوکانر، در بیمارستان هاپکینز، از طریق توصیف خصوصیات رفتاری کودکی که به نظر می رسید از لحاظ کیفی، متفاوت با سایر کودکانی که دارای اختلال های روانی هستند، با عنوان "اتیسم کودکی مطرح شد (سیمپسون و مایلس ۲۰۰۸،).
کانر، متوجه شد که دامنه این اختلال وسیع تر از آن است که تاکنون تصور می شد و به اشتباه تحت عنوان نارسایی ذهنی یا اسکیزوفرن تشخیص داده می شدند. تا قبل از دهه های ۱۹۸۰، اغلب کودکان مبتلا به هر نوع اختلال رشدی فراگیر، به عنوان مبتلایان اسکیزوفرنی در طبقه اختلال اسکیزوفرنی کودکی طبقه بندی می شدند. بعد از مدت ها مطالعه و تحقیق معلوم شد که اختلال اتیسم و اسکیزوفرنی، اختلال های روانی کاملا مجزا هستند (کاپلان و سادوک، ۲۰۰۷). از زمانی که کانر خصیصه های اصلی اتیسم را تشریح نمود، بحث و فقدان وحدت نظر درباره نشانه های مرضی که دقیقا برای تشخیص اتیسم لازم است، وجود دارد. کانر معتقد بود که دو نشانه مرضی: یعنی؛ احساس تنهایی شدید و اشتغال ذهنی مفرط نسبت به حفظ یکنواختی، برای تشخیص اتیسم ضروری است. برخی متخصصان معتقدند که تاکید بر این دو نشانه مرضی، اهمیت سایر نشانه های مرضی را می پوشاند. راتر (۱۹۹۹)، در تحقیقی نشان داد که سه دسته نشانه مرضی وسیع در تمام (یا تقریبا تمام) کودکانی که اتیستیک یا مبتلا به روانپریشی (پسیکوز) خردسالی تشخیص داده شده اند، وجود دارد که در بین کودکانی که سایر اختلال های روانپزشکی را دارند، کمتر متداول است.
این نشانه های مرضی عبارت اند از: ۱) ناتوانی عمیق در ایجاد و توسعه روابط اجتماعی ۲) تأخیر در اکتساب زبان توأم با ادراک آسیب دیده و همچنین تکرار بی معنی و طوطی وار کلمات، معکوس سازی ضمایر ۳) رفتارهای آئینی و وسواسی که توسط کانر به عنوان " حفظ یکنواختی" توصیف گردیده است. در هر حال، واژه کنونی اتیسم در طول بررسی و مطالعه آن با عناوین مختلف از جمله؛ اتیسم کودکی نخستین یا اتیسم شیرخوارگی و یا اتیسم کودکی به کار رفته است پس از آن، همه این نام گذاری ها مترادف با کلمه اتیسم در بزرگسالان استفاده شد و در حال حاضر اختلال اتیسم را برای هر دوره سنی (کودکی، نوجوانی، بزرگسالی)، عموما در قالب واژه "اتیسم" میشناسند (فریث ۲۰۰۵).
از نقطه نظر عملی، می توان اختلال های اتسیم را بر حسب رفتارهای خاص، شیوه های تحقیقی و کوششهای بالینی برای فهم و درمان رفتارهای خاص مورد بحث و بررسی قرار داد. با این حال، بدون تردید بحث درباره تعیین ترکیب واقعی نشانه های مرضی می تواند، سال ها ادامه داشته باشد (فیشر و همکاران، ۲۰۰۹). در سال های اخیر ویژگی های توصیف شده درباره اتیسم توسط کانر، در نیم قرن پیش، چندین بار مورد بازبینی، اصلاح و گسترش یافته است (مایلس و سیمپسون، ۲۰۰۸). اگرچه درباره تعریف اختلال های طیف اتیسم، همواره تشکیک نظر بوده اما انجام اصلاحات و تغییرات در تشخیص و ضوابط تشخیصی، موجب اصلاح اعتبار و پایایی تشخیص شده است. از سویی دیگر، اختلال های طیف اتیسم، شامل اختلال هایی غیر از بیماری اتیسم را نیز شامل می شوند و این موجب دشواری در فهم جامع اختلال اتیسم می شود.
پیشرفتهای قابل ملاحظه ای که در زمینه ابزارهای تشخیصی و همچنین مطالعات وسیعی که بر گروه های مختلف طیف اتیسم انجام گرفته، تشخیص و تفسیر این اختلال را تسهیل نموده است (سیمرودکليکمن، ۲۰۰۷). سیر رشد اختلال های طیف اتیسم اکثر کودکان با اختلال های طیف اتیسم، قبل از سه سالگی دچار این اختلال های شده و علائم و نشانه آن را نشان میدهند (گیشویند ۲۰۰۹؛ گریگورینکو .( ،۲۰۰۹ اکثریت قابل توجه ای از مطالعات نشان دادند، با توجه به همبودی اختلال اتیسم با سایر اختلال های احتمالی، معمولا تا دو سالگی با قطعیت تشخیص داده نمی شوند اما در همان دو سال نخست زندگی، علائم و نشانه های تقریبی که نشان از اختلال اتیسم باشد، می توان مشاهده نمود. اکثر کودکانی که بعد از دو سالگی با اختلال های اتیسم تشخیص داده می شوند تأخیرها، ناهنجاری ها و مشکلات رشدی معناداری، از زمان نوزادی تا زمانی که رسما تشخیص داده شوند، دارند. این مشکلات با دشواری هایی در ارتباطات غیر کلامی، واکنش به هیجان های چهره ای و فقدان واکنش های اجتماعی مناسب به مراقبان پدیدار می گردد. حدود ۳۰ درصد از کودکان با اختلال اتیسم، بین سالهای اول و دوم زندگی، دچار پسرفت هایی در مهارت های عمومی می شوند. فرض بر این است، این پسرفت ها به دلیل رویدادهای محیطی و یا ژنتیکی باشند (لاین هارت و همکاران، ۲۰۰۲؛ نقل از سيمرود کليکمن، ۲۰۰۷).
کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم، عموما از زمان طفولیت به صورت پیش رونده تأخیر در رشد یا رشد غیرعادی دارند و علاوه براین، رفتارهای کلیشه ای، واکنش های هیجانی افراطی، پرخاشگری و خودزنی از ویژگی های بارز این کودکان می باشند. نقصهای کارکردی در کودکان مبتلا به اتیسم، می تواند شامل حساسیت حسی حاد، ناتوانی در تشخیص الگوها یا ویژگی های برجسته محیط و در بعضی مواقع نقص در ارتباط کلامی باشد. این مشکلات ممکن است منجر به اضطراب بالا و پا فشاری بیشتر کودک و رویه ها شود و در خانواده و مدرسه به صورت خاموشی حسی، رفتارهای مخرب و رفتارهای پرخاشگرانه بروز پیدا کند بیرکین [۱۵] و همکاران، ۲۰۰۳).
اتیسم به عنوان اختلال طیفی و پیوستار: متخصصان، اختلال اتیسم را عموما به رنگین کمان تشبیه می کنند. همانطور که در رنگین کمان، بین انواع رنگ های مورد مشاهده مرز مشخصی نیست به این معنی که رنگی به طور ناگهانی قطع و به دنبال آن رنگی دیگری ظهور نمی کند بلکه هر رنگی به طور پیوسته و تدریج تغییر می کند و رنگ دیگری باز به طور پیوسته و تدریجی آغاز می شود. اختلال اتیسم هم چیزی شبیه به طیف های رنگی رنگین کمان است و مرز مشخص و برجسته ای بین انواع اختلال های آن نیست.| لورنا وینگ (۱۹۹۴)، در مطالعه ای گسترده به منظور برآورد میزان شیوع این اختلال، به این نتیجه رسید که اتیسم، اختلال طبقهای مطلق و مجزا نیست بلکه یک پیوستار و طیف است (بارون - کوهن و همکاران، ۱۹۹۹؛ نقل از وینر، ۲۰۰۷). امروزه واژه طیف، به خاطر تاکید آن بر دامنه وسیعی از ویژگی های افراد با اختلال اتیسم، بسیار جا افتاده شده است و به طور معمول در اغلب تعریف های اتیسم استفاده می شود (گرای، ۲۰۱۰).
موضوع این پروپوزال : کودکان اتیسم
توجه توجه : (به دلیل سوء استفاده سایت های زرد و نامعتبر از عنوان پروپوزال های جدید ما در سایت سطر اول، نمایش عنوان کامل پروپوزال تنها پس از خرید کامل فایل پروپوزال امکان پذیر است.)
فرمت پروپوزال : پروپوزال با فرمت WORD و قابل ویرایش
کد محصول : 39715
