کودکان ویژه نامیده و در ۱۱ گروه طبقه بندی می نمایند که به شرح زیر می باشد. مبتلایان به بیماری قند مبتلایان به اختلالات حرکتی کودکان صرعی مبتلایان به اختلالات تکلمی کودکان ضعیف و حساس که زود بیمار می شوند. در زمینه طبقه بندی و انواع گروه های استثنایی نیز تقسیم بندی های مختلفی وجود دارد که مهمترین آن مربوط به آمارهای تحقیقاتی سازمان یونسکوت (۱۹۹۴) است که کودکان استثنایی را حدود ۱۲درصد از دانش آموزان سنین مدرسه ای تخمین زده و آنها را به گروه اصلی تقسیم نموده است. در ارتباط با سطوح خدمات تربیتی به کودکان استثنایی نیز ۹سطح وجود دارد که در سطح اکمترین میزان معلولیت و بیشترین حالت تعامل بین دانش آموزان استثنایی و دانش آموزان عادی و در سطح ۹ بیشترین شدت معلولیت و کمترین میزان تعامل بین کودکان عادی و کودکان استثنایی وجود دارد.