مثلا ممکن است گفته شود که فلان کس «جاه طلب» دیگری «بد اخلاق» و یا دیگری «خسیس» است. این مطلب صحیح است که افراد از برخی جهات به یکدیگر شبیه اند، اما به این معنا نیست که در همه ابعاد به هم شبیهند. زیرا همه افراد تا حدی منحصر به فردند. هر شخص ویژگی های خاص خود را دارد حتی اگر ویژگیهایش مشابه ویژگیهای یک ریخت خاص باشد. فردیت در تفاوتهای ساختاری و رفتاری نوزادان تازه متولد شده مشهود است. برخی از نوزادان فعال، کج خلق بوده و به طور افراطی گریه می کنند. برخی دیگر آرام و بی سر و صدا هستند. برخی لاغر و نحیف بوده و از ضعف جسمی رنج می برند حال آنکه برخی دیگر این گونه به نظر می رسند که گویی چند هفته ای بیشتر سن دارند. فردیت با بزرگتر شدن کودکان افزایش می یابد. صفات ارثی فرایند بلوغ را شروع می نمایند و تاثیرات محیطی بویژه شرایط اجتماعی شکل دادن به الگوی شخصیت را آغاز می کنند. به عنوان مثال، غریزه گرسنگی پدیده ای است جهان شمول که به دنبال ارضا شدن است. شیوه هایی که برای ارضای این غریزه در پیش گرفته می شود و میزان محدودیتی که برای آن وضع می شود هنگام تعارض پیدا کردن با سایر غرایز از فردی به فرد دیگر متفاوت است که همین امر مسئول تفاوتهای فردی در الگوهای شخصیت است.