بدین علت والدین و درمانگران جهت تشخیص این اختلال در دختران به اصطلاح به شواهد و مدارک محکمه پسند و قابل استناد دسترسی ندارند و این در حالی است که بی قراری، بی تابی و بیش فعالی پسران کاملا آشکار است. همینطور علت دیگر پائین بودن این نوع تشخیص در بین دختران این است که یک بیمار احتمالی مونث از زاویه بیش فعالی با همتای مذکرش مورد مقایسه قرار می گیرد. این در حالی است که بیقراری، بی تابی و بیش فعالی پسران کاملا آشکار است. علت دیگر پائین بودن این نوع تشخیص در بین دختران این است که یک بیمار احتمالی مونث از زاویه بیش فعالی با همتای مذکرش مورد مقایسه قرار می گیرد و این در حالی است که بیمار احتمالی باید با هم جنس نرمالش مورد مقایسه قرار گیرد و بالاخره دلیل دیگری که در این رابطه به ایفای نقش می پردازد و نظرسنجی های بسیاری نیز این مسئله را مورد تایید قرار داده است. این است که اساسا والدین، آموزگاران و مشاورین بهداشت روحی و به طور کلی عموم مردم، (ADHD) را یک اختلال پسرانه میدانند و در عوض دختران را با نارسایی افسردگی گون و بی توجه و در خود فرورفتگی می شناسند. لذا به علت این واقعیات تلخ است که دستکم در مقطع سنی خردسالی و نوجوانی، این اختلال در دختران ناشناخته باقی مانده و این یک بعدی نگری سبب می شود که به علت عدم مداوای این مشکل، جنس مونث با اختلالات روحی بازتابی بسیاری در طول زندگیش دست و پنجه نرم کند.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

مفایسه خود کارآمدی و افسردگی و ویژگی های شخصیتی در دختران و پسران بیش فعال