اگرچه اجتناب گذرهراسی گاه اوقات با پاسخ مثبت کمتری مرتبط است (برای مثال، داو و همکاران، ۲۰۰۷) به طور کلی اندازه اثر درون گروه برای تغییر در گذرهراسی از پیش از درمان به پس از درمان بسیار بزرگ است، برای مثال =۵۳/۱ES (نورتون و پرایس، ۲۰۰۷).

علاوه بر این اندازه اثر بین گروه در مقایسه با گروه لیست انتظار قابل توجه است، برای مثال ۶۴/۰ =ES (هابی و همکاران، ۲۰۰۶). با این حال تحقیقات بیشتری برای مقایسه درمان شناختی - رفتاری با شرایط درمانی جایگزین مورد نیاز است.

اثربخشی برای مراجعانی که حمله های هراس شبانه را تجربه میکنند نیز گسترش یافته است (کراسک و همکاران ،b۲۰۰۵). علاوه بر این، درمان شناختی - رفتاری منجر به بهبود اختلالهای اضطرابی و خلقی همبود نیز میشود (به عنوان مثال مراجعه شود به کراسک و همکاران، ۲۰۰۷، تیسائو و همکاران، ۲۰۰۵)، هر چند یک مطالعه نشان داده زمانی که چنین مزایایی برای شرایط همبود در ۲ سال بعد از درمان مورد بررسی قرار می گیرد ممکن است در طول زمان میزان آن کمتر شود (برون، آنتونی، و بارلو، ۱۹۹۵). سرانجام، برنامه های کاربردی در مان شناختی - رفتاری میزان عود پایین تری نسبت به قطع بنزودیازپینهای نیرومند دارد.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر اضطراب و بی خوابی در افراد داری اختلال وحشتزدگی با یا بدون گذرهراسی