اما اغلب فراموش می کنند که تجربه خواهر یا برادر بزرگتر و وسطی و کوچک تر بودن، می تواند به کلی متفاوت باشد. والدین اغلب بسیار مراقب فرزند اول خود هستند و درباره قواعد تنظیمی خودشان، مانند قانون تعداد شیرینی های مجاز که فرزندشان می تواند بخورد جدی هستند؛ اما همین که فرزند دوم متولد می شود، نسبت به این قوانین سهل گیرتر می شوند. هنگامی که والدین صاحب فرزند دوم می شوند، اغلب انتظار دارند فرزند اول مسئولیت پذیرتر باشد؛ به همین جهت این کودکان اغلب مجبورند زودتر از فرزند دوم بزرگ شوند. علاوه بر این، فرزند اول مجبور است با تغییر در توجه مطلق والدین به او و تقسیم این توجه با خواهر یا برادر کوچکتر خود کنار بیاید. در نتیجه، فرزندان اول اغلب مسئولیت پذیر، وظیفه شناس، محتاط و دستاورد محورند. والدین اغلب پس از فرزند اول در سبک فرزندپروری خود ملایم تر می شوند، به همین دلیل فرزندان آخر اغلب آزادتر و سرکش ترند. فرزندان وسطی از این مسئله که نه بزرگترین فرزند خانواده هستند و نه کوچک ترین، رنج می برند که این امر می تواند منجر به مشکلات هویتی در آنان شود. آنها می اندیشند که جایگاه مناسبشان کجاست و همین مسئله باعث می شود آنها اجتماعی و مردم دار بوده، اما گرایشی هم به تمرد داشته باشند. فرزندان آخر اغلب موردازش و نوازش بیشتری قرار می گیرند؛ زیرا والدین تمایل ندارند آنها زود بزرگ شوند. در نتیجه، فرزندان آخر کمتر مسئولیت پذیر بوده، متمرد و اجتماعی هستند. تحقیقات درباره تأثیر ترتیب تولد چه دیدگاه دارند؟

سولووی (۱۹۹۶) در این سایت «زاده شده برای سرکشی » نتایج مطالعات بسیاری را بررسی نمود. این مطالعات نشان داد فرزندان اول وظیفه شناس ترند؛ اما به نسبت فرزندان آخر دارای مقبولیت کمتری بوده و کمتر پذیرای تجربه های جدید هستند . با این حال، هنگامی که از زوجین درخواست می شود ویژگی های شخصیتی همسر خود را ارزیابی کنند، به نظر می رسد ترتیب تولد تأثیر چشمگیری بر این ارزیابی ندارد (جفرسون و همکاران، ۱۹۹۸). از طرفی دیگر، شواهدی نیز وجود دارند که صراحتا نشان می دهند فرزندان اول هم به لحاظ نمرات در مدرسه و هم در زمینه موفقیت های مالی بلند مدت دستاوردهای بهتری دارند (پال هاس و همکاران، ۱۹۹۹، زاجونک و مارکوس، ۱۹۷۵). سولووی (۱۹۹۶) دریافت، فرزندان آخر دارای مقبولیت بیشتری بوده، آزادتر و سرکش تر از فرزندان اول هستند. با این همه، به نظر می رسد ترتیب تولد، بیشتر بر رشد ذهنی افراد تأثیر گذار است تا شخصیت آنها. والدین معمولا به فرزندان أخر توجه کمتری دارند؛ زیرا مجبورند توجه خود را میان فرزندان تقسیم کنند و همین مسئله ممکن است آنها را کمتر دستاورد محور کند (پال هاس و همکاران، ۱۹۹۹).

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

بررسی رابطه سبک فرزندپروری والدین و با مسئولیت پذیری و ویژگی های شخصیتی کودکان خانواده های چند فرزند شهر ...