اصلی ترین نشانه های اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه ایجاد سرکشی در نوجوانان است. کریستین در کلاس چهارم به علت افت تحصیلی و حواس پرتی مداوم از نظر ابتلای به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه ارزیابی شد. نظر متخصص بالینی این بود که او تمام نشانه های اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه را ندارد و بنابراین مورد درمان قرار نگرفت. خوشبختانه او آموزگاری داشت که در استفاده از شیوه های مدیریت رفتار ماهر بود و کودکان بیش فعال را با روش صحیح درمان می کرد. با کمک این آموزگار عملکرد تحصیلی و رفتار او در مدرسه تا اندازه ای بهبود یافت اما به تازگی رفتار سرکشانۀ او در خانه باعث افت عملکرد تحصیلی و رفتاری او در مدرسه شده است. مادرش با استفاده از پرسشنامه فصل ۴ ارزیابی کوتاهی از وی انجام داد و تصمیم گرفت او را نزد متخصص ببرد که برای وی تشخیص بیش فعالی داده بود. لئون پدر کریستین هم از نظر ابتلای به بیش فعالی بررسی شد و برای او هم تشخیص بیش فعالی همراه با نقص توجه داده شد که با درمان این اختلال و استفاده از روش های این کتاب تعارض لنون با فرزندش کمتر شد. بنابراین اگر علايم چنین اختلالی را در نوجوان خود تشخیص دادید، ارزیابی والدین برای تشخیص این اختلال نیز بسیار مهم است. با احتمال ۵۰ - ۴۰ درصد امکان دارد یکی از والدین نوجوان سرکش و مبتلا به بیش فعالی، خود نیز مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه بزرگسالی باشند (در حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد مادران و ۲۵ تا ۳۰ درصد پدران). به احتمال قوی بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه اختلالاتی از قبیل اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیت، مصرف و سوء مصرف الكل و مشکلات زناشویی دارند، بیشتر شغل و محل سکونت خود را تغییر داده اند، تحصیلات کمتر و پایگاه اقتصادی - اجتماعی پایین تری دارند. این مشکلات اضافی فقط خطر سرکشی را در نوجوان افزایش می دهد و تعارض ها را بیشتر می کند. در واقع زمانی که والدین اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه داشته باشند، احتمال این که نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه و اختلال نافرمانی مقابله ای نیز داشته باشد به گونه ای چشمگیر افزایش می یابد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی آموزش شیوه های مدیریت رفتار به معلمان بر کاهش علائم بیش فعالی و سرکشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان
