در واقع، کاهش ترس ممکن است به یک رفتار ایمنی برای اشخاص مبتلا به اختلال وحشت زدگی تبدیل شود (از آن جا که کاهش ترس بسیاری از چیزهایی که از آن میترسند را از میان بر میدارد)، به طوری که یک هدف مناسب تر ممکن است حفظ سطوح بالایی از ترس و اضطراب به منظور رد کردن انتظار پیامدهای منفی باشد.
یک احتمال «خاموشی عمیق» است (رسکولار، ۲۰۰۶)، که در آن چند محرک شرطی ترس ابتدا به طور جداگانه و پیش از ترکیب شدن در حین خاموشی، خاموش میشوند، که در مطالعات حیوانی بهبودی خود به خودی ترس و بازگشت آن را کاهش میدهد.
در واقع، این کاری است که اساسا زمانی صورت می گیرد که مواجهه احشایی در موقعیتهای ترسناک گذرهراسی (بارلو و کراسک، ۱۹۹۴) به کار میرود و داده های آزمایشی اخیر اثرات مفید خاموش سازی عمیق را در مطالعات شرطی انسانی مورد حمایت قرار میدهند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی مدل بازیابی مهار خاموشی بر گذر هراسی و اختلال وحشت زدگی در افراد آسیب دیده حوادث رانندگی
