با این حال، در حالی که زنان اغلب ملاکهای تشخیصی اختلالهای اضطرابی، خلقی، جسمانی کردن و خوردن را دریافت می کنند مردان اغلب ملاکهای تشخیصی اختلال مواد را دریافت میکنند (اکلی برون و همکاران، ۲۰۰۶؛ ويشمن، نلسون و لاخنر، ۱۹۹۸).

زمانی که مرزهای مشخصی برای هر یک از اختلالهای اضطرابی تعیین می کنیم نسبت خطر طول عمر مرد به زن ۱ به ۶/۱ گزارش میشود (کسلر و همکاران، a۲۰۰۵).

با در نظر گرفتن هراسهای خاص، زنان روی هم رفته میزان شیوع بالاتری نسبت به مردان دارند. در یک مطالعه شیوع شناسی از بیش از ۷۰۰ بزرگسالی که به صورت تصادفی در سوئد انتخاب شدند، ۵/۲۸ درصد از زنان و ۴/۱۲ درصد از مردان ملاک تشخیصی هراسهای خاص را دریافت کردند و علاوه بر این تعداد بیشتری از زنان نسبت به مردان گزارش دادند که دچار هراسهای حیوان، موقعیتی (فردریکسون و همکاران، ۱۹۹۶)، و حتی محیط طبیعی هستند (بررسی، ليبيو و همکاران، ۲۰۱۰).

این تفاوت جنسیتی در اکثر مطالعات در مورد هراسهای خاص در کودکان و نوجوانان نیز ارائه شده است. به علاوه نسبت جنسیتی به ترتیب در دامنهای بین ۱۰۶/۰ و ۱: ۹/۲ مرد به زن گزارش شده است.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

مقایسه اثر بخشی درمان ذهن آگاهی بر هراس خاص و اختلال اضطراب و اختلال خوردن در زنان و مردان