درمان شامل پنج جلسه یک ساعته و بر اساس درمان شناختی اختلال وحشتزدگی بود که توسط کلارک توسعه یافت.
درمانگران بر آموزش بیماران برای شناسایی و چالش با افکار خود آیند منفی و باورهای فاجعه آمیز درباره موقعیتهای بسته ای که بیمار میترسد و از آنها اجتناب می کند تمرکز کردند.
تنها مداخلات شناختی و بدون هیچ گونه مواجهه زنده در طی جلسه درمان انجام شد.
به عنوان تکالیف خانگی، بیماران روشهای جایگزین تفکر را برای فکر نکردن درباره موقعیتها و ارزیابی موقعیتهای فضای بسته تمرین کردند.
در پایان هر جلسه بیماران محتوای حقیقی تکلیف خانگی در طول هفته ی پیشرو را پیشنهاد می کردند.
اگر آنها پیشنهاد میدادند که به هنگام ورود در برخی موقعیتهای زندگی واقعی به طور شناختی تمرین کنند، درمانگر آنها را دلسرد و ناامید نمی کرد.
بنابراین مقداری مواجهه مختصر با موقعیتهای هراسناک نیز ممکن است رخ داده باشد.
با این حال، از سوی بیماران ثبت نشد که این امر به دلیل عدم فراخوانی مواجهه زنده به عنوان یک گزینه بود.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
اثر بخشی درمان شناختی بر هراس و تصویر منفی از خود در نوجوانان دختر
