این تأثیر ممکن است در اثر آرام سازی، قدرت ارتباط بین ذهن و بدن و یا تأثیر شفابخش متعالی باشد.
شواهدی در مورد تأثیرات مثبت انواع دعاها بر سلامت روانی و رضایت از زندگی وجود دارد.
برای مثال دعاهای آیینی در مقایسه با دعاهای محاوره ای و مراقبهای تأثیر کمتری بر سلامت دارند.
پژوهش ها نشان میدهد که درمانگران گاه اوقات یکی از سه روش ذیل را برمی گزینند:
به آرامی برای مراجعین در خلال جلسات یا بعد از آن دعا می کنند
به همراه مراجعین در خلال جلسات دعا می کنند
مراجعین را ترغیب می کنند تا خارج از جلسات درمان دعا کنند.
دعا کردن درمانگر با مراجعین در جلسات درمانی بسیار نادر است و به دلیل ایجاد پدیده انتقال متقابل توصیه نمی شود.
از آنجا که نوع دعا و چگونگی ادای آن تأثیر متفاوتی بر سلامت دارد، درمانگر باید به نوع و چگونگی دعایی که مراجع را بر آن ترغیب می کند، توجه داشته باشد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی رابطه سلامت روانی و رضایت از زندگی با ابعاد دعا در بیماران دارای بیماری خاص
