از دیدگاه وونت موضوع روان شناسی مطالعه تجارب هشیار (مثل احساس، ادراک و عواطف) بود.
وونت برای مطالعه این موضوع از انواع روشها، از جمله روش درون نگری استفاده کرد.
در نظروونت و پیروانش درون نگری یعنی اندیشیدن بر روی تجارب ذهنی خویشتن است، که معطوف به حضور یا عدم حضور یک احساس باشد.
طبق نظر وونت دو نوع تجربه ذهنی وجود دارد که تشکیل دهنده عناصر هشیاری می باشند: حسها واحساسها حس ها زمانی به وجود می آیند که یک اندام حسی تحریک شده و تکانه ایجاد شده به مغز برسد.
احساس ها را میتوان برحسب راه های حسی (بینایی، شنوایی، چشایی و غیره) و شدت (مثل بلندی یک محرک شنوایی) توصیف کرد.
در درون راه حسی، یک حس می تواند به کیفیات آن تجزیه شود.
برای مثال یک حس بینایی را می توان برحسب فام (رنگ) و اشباع (غنای آن رنگ) توصیف کرد.
به نظر وونت همه حسها با احساسهایی همراه هستند.
او این نظر را با درون نگری های خود به دست آورد. وونت ملاحظه کرد که برخی از صداها خوشایندتر از صداهای دیگر است.
او با استفاده از درون نگری های خود، نظریه سه بعدی احساس خود را ارائه داد.
طبق این نظریه هر احساسی برحسب درجات دارای سه صفت است.
این صفات عبارتند از: خوشایندی، ناخوشایندی، سطح برانگیخنگی (تنش و آرامش) (هرگنهان، ۲۰۰۰).
هرچند که از نظر وونت حسها و احساسها عناصر تفکر و هشیاری هستند، ولی در زندگی روزمره به ندرت به طور خالص تجربه می شوند.
در غالب اوقات، بیشتر عناصر به طور همزمان تجربه می شوند و این همزمانی موجب رخ دادن ادراک می شود.
طبق نظر وونت ادراک یک فرآیند منفعلی است که به وسیله حضور محرک فیزیکی و تجارب گذشته فرد کنترل می شود.
موضوع مهم دیگر در روان شناسی وونتی اندریافت بود. آن بخش از میدان ادراکی فرد که مورد توجه او قرار می گیرد در واقع دریافت می گردد.
این اصطلاحی بود که وونت آن را از هربارت گرفته است. توجه واندریافت همراه هم هستند، یعنی آنچه که به آن توجه می شود مورد دریافت واقع می شود.
برخلاف ادراک که منفعل و خودکار است، اندریافت فعال و انتخابی است.
به عبارت و افراد می توانند با تمرین دادن به اراده خود، توجه شان را جهت دهند.
یکی از دلایلی که رویکردش به روان شناسی را اراده گرایی نامید همین بود.
وونت ذهن را فعال، خلاق، پویا و اراده مند می دانست.
به نظر او وقتی عناصری مورد توجه قرار می گیرند، آنها می توانند مطابق میل فرد پردازش شوند و مورد پردازش مجدد قرار گیرند.
وونت این پدیده را ترکیب خلاق می نامید.
به نظر وونت پدیده ترکیب خلاق باعث می شود که رشته روان شناسی از نظر کیفی متفاوت از علوم فیزیکی باشد.
