بازیهای ویدئویی و اینترنت اختراع جدیدی نیستند. اولین بازی که تنیس دو نفره بود، در سال ۱۹۵۸ با نام پونگ، وارد بازار شد و تا اوایل دهه هفتاد شیوع گسترده ای پیدا کرد.
اواخر همان دهه، همزمان با تولید انبوه کامپیوترهای خانگی، تاندی عرضه شد و به دنبال آن دستگاههای پیچیده تر بازی مانند آتاری نیز روانه بازار شدند.
به هرحال زمانه تغییر کرده و نقش فن آوری نیز در زندگی گسترده شده است.
علاوه بر افزایش باورنکردنی شمار ابزارهای الکترونیکی، نوع تکنولوژی و بازیها نیز تغییر کرده است.
پیچیدگی و جذابیت بازیهای ویدئویی دوره جوانی ما در حدی نبود که کنار گذاشتن آنها دشوار باشد، اما بازیهای جدید جاذبه ای فراتر از آنها دارند، تا آنجا که رسانه هایی مانند اینترنت و دیگر آشکال فن آوری دیجیتالی از همراهان دائمی و جزء جدایی ناپذیر عصر جدید شده اند.
اگرچه منافع این تکنولوژی بسیار است، عاری از ضرر و زیان هم نیست.
شمار مبتلایان به کاربرد آسیب زای بازیهای الکترونیکی در ایالات متحده و سراسر دنیا رشدی فزاینده دارد.
طبق گزارش پژوهشی در مجله علم روان شناسی (۲۰۰۹)، در ۸۵ درصد از نوجوانانی که به بازیهایویدئویی روی آورده اند، علائم اعتیاد مشاهده شده است، پژوهش مارسا أرزاکو سرپرست مرکز مطالعات اعتیاد به کامپیوتر در دانشگاه هاروارد، نشان میدهد که بین ۵ تا ۱۰ درصد کاربران اینترنت از علائم وابستگی به اینترنت رنج می برند.
پرواضح است که تا همین جا هم مشکل خارج از کنترل شده است.
واقعیت مشکل، اغلب نزدیکان شخص معتاد را مبهوت می سازد. دوستان و اعضای خانواده نمی توانند باور کنند که چطور عزیزشان بازی کامپیوتری را به هر فعالیت دیگری ترجیح می دهد و به گشت زنی روی نت بیش از ارتباط با دیگران علاقه دارد.
آنان دوست دارند به او کمک کنند اما نمی توانند بفهمند چه چیزی یک شخص را تا این حد از دیگران دور می سازد، اتلاف این همه وقت و انرژی آنها را مبهوت و حتی آزرده می کند؛ اما چرا یک عده به چنین رفتاری روی می آورند؟
درک اعتیاد به مشروبات الکلی، مواد غذایی خاص و مواد مخدر برای ما دشوار نیست، اما درباره بازیهای ویدئویی و اینترنت چه می توان گفت؟
حقیقت این است که ظرایف پیچیده و جاذبه دنیای مجازی برای بسیاری از افراد ناشناخته است.
هر یک از هزاران بازی موجود در بازار زبان خاص خود را دارد که درک ویژگیهای آن را برای افراد غیر بازیکن فوق العاده دشوار می کند.
علاوه بر این، ماهیت اینترنت برای عده ای واقعا گیج کننده است.
هر چند افراد زیادی از شبکه ها و پایگاههای گفت وگو (چت) استفاده می کنند اما اکثریت نمیدانند که چه چیزیک فرد را وامی دارد که تا صبح مشغول چت کردن باشد یا صفحه مورد علاقه اش را در اینترنت تنظیم کند.
