این رشته از سالهای ۱۹۷۰ در روان شناسی شکل گرفته و تفاوت آن با روان شناسی نگهداری این است که روان شناسی محیط به دنبال تأثیر محیط مصنوعی ساخته دست بشر روی انسان است.
درحالی که روان شناسی نگهداری، به دنبال بررسی تأثیر محیط طبیعی بر روی انسان و انسان بر روی محیط زیست است.
مفاهیم صرفه جویی انرژی و حفظ محیط زیست مورد علاقه روان شناسان اجتماعی و روان شناسی محیط بوده است.
اما این مفاهیم با همان پایه های نظریه اولیه در روانشناسی نگهداری و بر مبنای نگرش های مربوط به محیط زیست، ارزشها، باورها و رفتارهای مسئولانه در قبال محیط زیست و منابع طبیعی قرار می گیرد (ساندرس، ۲۰۰۳) .
روان شناسی نگهداری با جامعه شناسان، معلمان، متخصصان، علم ارتباطات، اقتصاددان ها سیاست گذاران و سایر زمینه های مرتبط در ارتباط است.
این رشته محدود به یافته های به دست آمده از زمیندیایی نیست بلکه به دنبال تعیین کردن شکل گیری ارزش ها و باورهای آدمیان در حفظ و نگهداری منابع انرژی و محیط زیست است و اینکه چطور ممکن است این ارزش ها و باورها در طول زندگی انسان تغییر نمایند.
