به نظر می رسد که دو دلیل برای این امر وجود دارد اولا تاریخچهی هنر درمانی و کاردرمانی به طور غیرقابل اجتناب با هم مرتبط هستند.
تا اوایل دهه ۱۹۸۰ بسیاری از هنردرمان گران در دپارتمان کاردرمانی مستقر بودند و کارشان انجام بخشی از خدمات کلی ای بود که توسط آنها ارائه می شد. هرچند مدت هاست که دیگر وضع خیلی تغییر کرده، اما بسیاری از هنردرمانگران به کار روزانه در کنار کار درمان گران ادامه می دهند. دوما، استفاده از هنر به عنوان یک ابزار درمانی در مورد سلامت روان توسط کار درمان گران سابقه ای طولانی دارد، (لوید و پاپز ۱۹۹۹).
این امر شامل استفاده از تکنیک های تصویری به عنوان ابزاری کمکی در جهت تشخیص (آلین ۱۹۸۰، مونرو و هرون (۱۹) ۱۹۸۰) و همچنین استفاده از هنر برای پروراندن خودآگاهی و برقراری ارتباط می شود، براک ۱۹۹۱، دولین ۱۹۷۶، فرای ۱۹۹۰) اگرچه به نظر می رسد استفاده از هنر در سلامت روان توسط کار درمان گران از اواسط دهه ۱۹۸۰ کاهش یافته است، اتفاقی که تا حدی تحت تأثیر توسعه هنردرمانی به عنوان یک حرفه صورت پذیرفت، اما همچنان کار آنها در این حوزه پیوسته با مسئولیت هنردرمان گران اشتباه گرفته می شود.
بنابراین بررسی تفاوت ها و وجه اشتراک های میان این دو حرفه برای مشخص کردن این موضوع که چه چیزی هنردرمانی است و چه چیزی نیست، می تواند مثمر ثمر باشد.
