در ابتدا کودکان در معرض خطر که آموزش دیده بودند با گروه کنترل شده ای از کودکان که در معرض خطر قرار نداشتند و آموزشی نیز به آنها داده نشده بود، در توانایی خواندن مشابه بودند.
اما وقتی که کودکان مدرسه را آغاز نمودند، کودکان دسته اول به نسبت گروه کنترل شده دسته دوم در خواندن تأخیر داشتند. این تحقیق نشان دهنده اهمیت حمایت از چنین کودکانی در خانه و نیز مدرسه است. همچنین ثابت می کند که چگونه فواید این مداخله های زودهنگام در صورت عدم تداوم (در مدرسه) خنثی می گردد (رگوورت و ون درليج، ۲۰۰۷).
بنابراین ضروری است والدین در عین ادامه تلاش هایشان در خانه برای دریافت حمایت از مدارس نیز کوشش کنند. خبر خوب این است که امروزه مدارس آگاهی بیشتری دربارهی نحوهی حمایت از کودکان مبتلا به خوانش پریشی یافته اند؛ از این رو اگر کودک شما به این مشکل دچار است، آنها باید کمک موردنیاز را ارائه دهند.
