در جلسات مقدماتی که تشکیل شد اشخاصی بودند که نسبت به بیانات و نقش روانشناسان مشکوک به نظر می رسیدند و گروه دیگری بودند که به قدرت آنها بیش از آنچه بود اعتقاد داشتند.
همان طور که بعضی از روانشناسان نظریات خود را برای اطلاع دیگران توضیح می دادند، عده دیگری بودند که جسته و گریخته بیاناتی اظهار می کردند و بیشتر از آنچه اطلاعشان اجازه می داد بیان عقیده می کردند. به هر حال رهبران روانشناسی آموزشی ما همواره سعی داشته اند ارزش یافته های خود را اغراق آمیز جلوه ندهند.
در اینجا پروفسور پ. ای.ورنون حد دخالت روانشناسی را در آموزش پرورش نشان می دهد. او می گوید: «روانشناسی آموزشی و پرورشی از بسیاری جهات روشی پیشرفته و متعالی است. با توجه به طبیعت چیزی که با آن سر و کار دارد، یعنی کودک، بیشتر می توان آن را به طب تشبیه کرد تا مهندسی، به این معنی که کاربرد آن سازندگی و قانونی مسلم نیست، بلکه ترمیمی و تجربی است.
اثر وجودی آن در آموزش پرورش بسیار ملایم است و به تنهایی نمی تواند راه حلی قاطع و مسلم در مورد هنر تدریس به دست دهد.هنوز نمی تواند سیاستهای آموزشی و هدفهای آن را به طور قطع روشن کند، شاید در جهت منفی آن مفیدتر باشد، به این معنی که آنچه نادرست و اشتباه است بنمایاند. با وجود این نتایج مهمی با توجه به کیفیات عقلی و فضيلتها، میزان آنها، ارتباط آنها و گستردگی آنها به دست آمد.
در مورد انتخاب و راهنمایی کلاسی و روشهای گوناگون تدریس نتایج مفیدی حاصل شده است. کاربرد آنها در مورد یکایک بچه ها یا مشکلات آموزش پرورش منوط به این امر است که شرایط تحصیلی برای همه یکسان باشد.
وقتی که از روانشناسی تقاضا شود تا راه حلی برای یک مشکل آموزشی و پرورشی بیابد، باید قبول کند و دریابد که «قضاوت او همیشه بهتر از والدین یا معلم و یا فرد دیگری که با او مشورت می کند نیست.» با وجود این نباید فراموش کرد که با همهء محدودیتها روانشناسی جدید سهم بسیار زیادی در آموزش - پرورش داشته و یک عامل عمده در تغییر شکل دادن نحوهء تدریس در دوره ابتدایی بوده است.
کودکان امروز بیشتر مدیون کار پیشگامان این راه مثل سوزان - ایساکز هستند. او ابتدا در مدرسه کمبریج و بعدا در مؤسسه آموزش - پرورش در لندن زندگی خود را وقف مطالعه در احوال کودکان کرد و معلمان را به مسئلهء رشد عقلی و فهم اجتماعی و انگیزه هایی که در آنان وجود دارد متوجه ساخت. سر فرد - کلارک گفت: «ایساکز با زحماتی که کشید هزاران نفر را به خوشبختی رسانید».
