ممکن است از دیدن اینکه خودمان یا سایر مردم تا چه اندازه در بدبختی، پریشانی یا فقدان کامیابی خودمان سهیم هستیم سر باز زنیم.

شاید به این دلیل که به خاطر چیزی که ممکن است از دست بدهیم، یا به این خاطر که در صورت باز بودن چشمانمان تا چه اندازه توان تغییر داشتیم وحشتزده می شویم. یک درمانگر وجودی این راهبردها را به عنوان شیوه های پرداختن به زندگی و زیستن پذیرفته است و با کنجکاوی به داستان هر یک از درمان جویان خود نزدیک میشود.

درمان جویان برای توصیف و آزمودن رفتارها، روابط، افکار و انگارههای خودشان دعوت می شوند و برای گشوده بودن نسبت به شیوههای جایگزین تفکر، رفتار و بودن که فعالا انتخاب نکرده اند ترغیب میشوند. درمان وجودی ضرورتا راجع به تغییر عمده نیست (گرچه برای بسیاری از درمان جویان منجر به شیوه های جدید و عمیق بودن می گردد).

موضوع پیشنهادی پروپوزال پایان نامه روانشناسی :

بررسی ار بخشی درمان وجودی بر خودانگاره منفی و تحمل پریشانی زنان خانه دار ...