آمارهای حاصل از گزارش مرکز ملی مقابله با بدرفتاری با سالمند این مدعا را ثابت می کند. همسران یا شرکای زندگی، بیش از ۳۰ درصد همه موارد بدرفتاری با افراد مسن را مرتکب شدند. فرزندان بالغ، ۶ / ۱۷ درصد موارد و در مجموع، اعضای خانواده ۷ / ۶۱ درصد موارد بدرفتاری را مرتکب شدند. در ۳ / ۱۱ درصد موارد، فرد بدرفتار با عنوان ناشناس ثبت شده بود. و در ۵ / ۱۰ درصد موارد، رابطه مرتکب بدرفتاری با قربانی با عنوان «فردی دیگر» فهرست شده بود. گزارش مرکز ملی مقابله با بدرفتاری با سالمند نشان داد که کارکنان خانه های سالمندان و سایر مؤسسات مراقبتی سالمندان، فقط ۴ / ۴ درصد همه گزارش های بدرفتاری با افراد مسن را مرتکب شده بودند. با این وجود مقاله ای در سال ۱۹۹۰ در مجله سوء رفتار و غفلت از افراد مسن نشان داد که بدرفتاری در موسسه ها فراوان اتفاق می افتد. این مقاله با عنوان «اهمیت بررسی بدرفتاری با بیماران در خانه های سالمندان » نتایج مصاحبه هایی که با ۵۷۷ پرستار و کمک پرستار انجام گرفت را گزارش کرد. حدود ۱۰ درصد پرستاران و کمک پرستاران قبول داشتند که از لحاظ جسمی مقیمان را حداقل یک بار در سال گذشته مورد بدرفتاری قرار داده اند. ۴۰ درصد نیز آنها را از لحاظ روانی مورد بدرفتاری قرار داده بودند. بیش از یک سوم (۳۶درصد) گفتند که همکاری دیگر را دیده اند که مقیمی را از لحاظ جسمی مورد بدرفتاری قرار می دهد. و ۸۱ درصد، بدرفتاری عاطفی را مشاهده کرده بودند.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

رابطه بین نگرش های اجتماعی و رضایت شغلی پرستاران با بدرفتاری با سالمندان در خانه سالمندان شهر ...