وارن و همکاران (۲۰۰۰) دریافتند، موضوعات بازی های کودکان پنج ساله با اضطراب آنها در خانه و مدرسه مرتبط است. بازی کردن راهی است که به وسیله آن کودکان می توانند بر نگرانی های خود فائق آیند. علاوه بر این، والدین می توانند از طریق بازی، مهارتهای تفکر و مهارت در کلمات و خیال پردازی را در کودکان پرورش دهند. برای مثال، اگر فرزند شما در حال انجام بازی قلعه می باشد، می توانید با گفت و گو درباره راه های مختلف حمله به قلعه و اتفاقات زمان صلح، بازی او را بسط دهید. طی بررسی های انجام گرفته در پژوهش «تأثیرات آموزش پیش دبستانی» (EPPE) بر روی ۳۰۰۰ کودک در انگلستان مشخص شد، کارهایی که والدین در منزل انجام می دهند تأثیر مهمی بر رشد ذهنی کودک دارد. والدینی که برای فرزندشان این کتاب خوانده و به او سرود و اشعار کودکانه آموزش داده بودند، با حروف و اعداد بازی کرده و از این کتابخانه ها بازدید کرده بودند و با فرزند خود به انجام فعالیتهای هنری و دستی پرداخته بودند، شاهد بیشترین پیشرفت ذهنی در فرزند خود بودند. این مسائل از طبقه اجتماعی و سطح تحصیلات مادر هم با اهمیت تر هستند. با وجود اینکه این دو عامل نیز در رشد ذهنی کودک به یقین تأثیر گذارند. کودکانی که از محیط یادگیری بهتری در منزل برخوردار بودند، در پیش دبستانی و مدرسه یاری بخش تر بوده و با همسالان خود رابطه دوستی بهتری داشتند و از اعتماد به نفس بالاتری نیز بهره می بردند. اکثر والدین واقف اند که این سایت خواندن، شعر و سرود خواندن و انجام کارهای هنری و دستی به همراه فرزندشان اهمیت دارد؛ اما به دلیل محدودیت های زمانی قادر به انجام این امور نیستند. آنها همچنین انجام فعالیت های مشترک با فرزندشان را کسل کننده و خستگی اور تلقی می کنند؛ اما تحقیقات نشان می دهند زمانی که کودکان با والدینشان تعامل دارند، بیشترین دستاورد ذهنی را خواهند داشت؛ بنابراین ارزش تلاش والدین را دارد. برخی والدین نیز استدلال می کنند، ضروری است کودکان خودشان و به تنهایی بازی کنند.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

رابطه بین بازی کردن والدین با کودکان با مهارت های ارتباطی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان 5 تا 7 سال