همچنین پرستاران برای افرادی که می خواهند فرزندشان در محیط خانه رشد یابد، انتخاب مناسبی هستند. در زمان انتخاب یک پرستار کسی را برگزینید که ترغیب و به ذوق آوردن فرزندتان را به اندازه رفع نیازهای جسمی او مهم بداند.
در گروه های پرستاری مربوط به نوزادان و کودکان نوپا، در ناحیه محل اقامت خود حاضر شوید و پرستاران محلی را مشاهده نمایید. پرستاران بسیار خوب را می توان به نوعی مادران کودکانی دانست که از آنها مراقبت می کنند. درباره گزینش پرستار مشورت هایی بگیرید؛ ولی در زمان انتخاب نهایی به غریزه خودتان اطمینان کنید. زمانی که پرستار کارش را آغاز نمود، به دنبال علایمی باشید که نشان دهد کودک با پرستارش ارتباط برقرار نموده است.
اگر کودکتان به دنبال جلب توجه پرستار باشد علامت آن است که به این توجه اعتماد دارد. از دیگر علائم ایجاد دلبستگی با پرستار این است که کودک در آغوش او قرار می گیرد و تمایل دارد بر روی پاهایش بنشیند. طبیعی است که کودکان به اینکه صبح ها با پرستارشان تنها می مانند اعتراض کنند؛ اما اگر این روند به سرعت بهبود یافت و کودک در زمان بازگشت شما خوشحال به نظر می رسید، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
همچنین می توانید از دوستانی که با پرستار شما در یک گروه هستند، نحوه عملکرد او را جویا شوید. برخی از تحقیقات پیشین درباره پرستاری از کودک نشان میدهد، پرستاران در گذشته مراقبت مناسبی ارائه نمی دادند.
میآل و پتری (۱۹۸۳) کیفیت مراقبت پرستاران را در ارتباط با کودکان زیر دو سال بررسی نمودند. آنها دریافتند بعضی پرستاران به نسبت پرستاران دیگر از توانایی بیشتری برخوردار بودند. در چنین شرایطی برخی کودکان حتی نشانه هایی از اختلال عاطفی از خود بروز می دادند. این پژوهش نشان میدهد والدین می بایست به دنبال علائم پریشانی کودک خود باشند و به آنها اعتماد کنند.
بیری انت۱۴۶ و همکارانش (۱۹۸۰) دریافتند به تصور برخی پرستاران در گذشته، برقراری پیوند عاطفی با کودکان تحت مراقبتشان امری ضروری نبوده است، به همین جهت عشقی به آن کودکان نشان نمی دادند.
